Remember me II

Opowiadanie yaoi- Oikawa Tōru x Kageyama Tobio

UWAGA +18!!!

Kageyama stał jak wryty, wpatrując się w swojego starszego rywala swoimi wielkimi, ciemnoniebieskimi oczami, nieustannie analizując w myślach zaistniałą sytuację.
- Niedługo zobaczymy się na boisku, czy to nie wspaniale, Tobio-chan?! Nareszcie pokażesz mi to, czego się nauczyłeś w Karasuno! Pamiętasz o tym, co wydarzyło się w gimnazjum? Wymagałeś od swoich kolegów z drużyny nieco... za dużo, nie sądzisz?- te słowa podziałały na niego jak kubeł zimnej wody. Oikawa-san... Dlaczego musisz mi to teraz wypominać? Dlaczego tutaj jesteś? Dlaczego akurat teraz, kiedy...?- zwinął usta w cienką linię.
- Doszły mnie słuchy, że pewna rudowłosa księżniczka jest w stanie odebrać twoje wystawki. Musisz szaleć ze szczęścia!- brunet podszedł do niego z gracją. Teraz znajdowali się niecałe dwa kroki od siebie.
- Czemu mi to mówisz? Boisz się?- odgryzł się, słysząc drżenie we własnym głosie.
- Z tego, co widzę jedynym, który się trzęsie...- pochylił się, aby dosięgnąć do jego ucha.-... jesteś ty, Tobio-chan.
- Nie pierdol!- próbował uciec, ukryć się jak najdalej i znowu zapomnieć... ale Tooru mu na to nie pozwolił. Był znacznie szybszy oraz zwinniejszy, więc bez żadnego problemu zatrzymał go łapiąc za nadgarstek niczym atakująca żmija swoją bezbronną ofiarę.
- Chcę wiedzieć tylko jedno...- zaczął tajemniczo.
- Co takiego?- warknął. Dotyk szatyna palił na jego nagiej skórze. Wywoływał dreszcze, gorączkę, nieproszone wspomnienia ich romantycznych zbliżeń...
- Pamiętasz?- serce Tobio zabiło tak mocno, że czuł je w samym gardle.
- Co mam pamiętać?- syknął, nie rezygnując z ratunku.
- Do kogo należysz, Kageyama Tobio?- zacisnął swoje palce, oplatając jego rękę znacznie mocniej.
- T-To boli! Puść mnie, Oikawa-san!- na te słowa brunet roześmiał się głośno. Kiedy się uspokoił, posłał chłopakowi zniewalające spojrzenie spod długich i gęstych rzęs.
- Jesteś mój. Należysz do mnie. Jeśli twój ptasi móżdżek nie jest w stanie zapamiętać tak prostej rzeczy... sprawię, że zapamięta to twoje ciało.- brązowooki niespodziewanie przyciągnął go w swoim kierunku i pocałował w rozwarte ze zdziwienia usta. C-Co się dzieje?- zamrugał zdezorientowany. To uczucie, które znał tak dobrze... Ta sama miękkość i ciepło, doprowadzające na skraj wytrzymałości... Niczym promienie letniego słońca... Zbyt bliskie zetknięcie oraz zbyt długie przebywanie w jego towarzystwie powoduje udar, którego skutki są tak bardzo niefortunne... Już raz się kiedyś spalił. W przeszłości. Lecz w tamtej chwili znów był sobą. Młody, naiwny i... wolny.
Zadowolony Oikawa puścił ciemnowłosego i uśmiechnął się zadziornie, przecierając kciukiem po drżącej, dolnej wardze. Następnie wziął Tobio za rękę i pociągnął go za sobą. Nie wiedział dokąd szli. Otaczająca ciemność i ogłuszenie* nie pozwalała mu się skupić na niczym innym niż jego dłoni, której kurczowo się trzymał, aby nie zabłądzić. Znowu wierzył. Znowu zapomniał. Znowu kochał...

***

- O-Oikawa-san...!- gdy tylko drzwi od sypialni Kageyamy się zamknęły, szatyn od razu przyparł go do ściany i zaczął składać łapczywe pocałunki na szyi szesnastolatka. Potem zrobił na niej kilka malinek i pozostawił mnóstwo śladów palących ugryzień.
- P-Przestań!- zawołał, łapiąc za przedramiona kapitana Aoba Johsai.
- Nie chcesz, żeby zobaczył je twój chłopak, Tobio-chan?- zgadł z przekąsem.
- N-Nie chcę...- zawstydzony, uciekł wzrokiem w bok.
- Rozumiem... Szkoda tylko, że mam to gdzieś.- mruknął mrocznie i wbił swoje śnieżnobiałe, ostre zęby w kościsty obojczyk, który później zbadał językiem. Kageyma łkał cicho z powodu doskwierającego kolejnym ugryzieniom bólu. Po pewnym czasie przestał się szamotać w jego ramionach i poddał się Tooru, który nie tracąc więcej czasu, rozpiął jego ukochaną bluzę Karasuno. Czarny materiał z szelestem zsunął się na drewnianą podłogę. Brunet ściągnął białą koszulkę i rzucił ją w kąt. Potem podziwiał nagą klatkę piersiową Tobio.
- Jakie mięśnie...- wymruczał sunąc po jego brzuchu.- Ale tutaj chyba nic się nie zmieniło...- musnął koniuszkiem języka lewy sutek. Z ust chłopaka uciekł głośny i przeciągły jęk rozkoszy.- Tak myślałem.- zachichotał i przyssał się do wrażliwej skóry. Tobio próbował się czegoś przytrzymać, żeby nie upaść, a dolną wargę przygryzł prawie do krwi, aby nie wydać żadnego dźwięku.- Przestań albo wezmę cię bez wcześniejszego przygotowania.- ostrzegł groźnie, na co niebieskooki nabrał powietrza przez usta.- Grzeczny chłopiec.- uśmiechnął się i rozpiął rozporek ciemnych spodni.- Co powiesz na to, Tobio-chan?- przez dłuższą chwilę dotykał go przez materiał czarnych bokserek wywołując ciche i słodkie pojękiwanie.- Chcesz mnie tak bardzo...?- wyszeptał mu do zarumienionego ucha, gdy ujrzał jak mową ciała wręcz błagał o więcej.
- Oikawa... san...
- Nie licz na to, Tobio-chan. Jesteś bardzo niedobrym chłopcem. Złamałeś nasze prawo. Naszą świętość. Zapomniałeś... i teraz będziesz musiał odpokutować.- Kageyama zmarszczył brwi. Więc tak zamierzasz to rozegrać... Nigdy ci na to nie pozwolę.- szarpnął za kołnierz białej bluzy Aoba i skierował się w stronę łóżka.
- Tobio-cha-!- popchnął go na posłanie, a następnie zsunął dresy razem z bielizną na wysokość kolan, po czym zaczął sprawiać mu przyjemność swoimi ustami.- T-Tobio... ty niegrzeczny... Uhh... Tak...!- szczupłe i długie palce siatkarza wczepiły się w hebanowe, miękkie włosy.- Jesteś w tym najlepszy...- wydyszał. Po kilku minutach odseparował go od siebie i zmierzył głodnym wzrokiem.- Narobiłeś mi ogromnej ochoty na coś większego, więc pozwól tutaj na chwilę.- Kageyama niezwłocznie uniósł się z podłogi i usiadł mu na kolanach.
- Idealnie, mój chłopcze... Masz coś dla mnie, czy może...?- zanim zdążył skończyć swoją wypowiedź, Tobio wyciągnął spod poduszki niewielką tubkę lubrykantu. Była przygotowana na jego pierwszy raz z Hinatą, ale jak zwykle zabrakło mu odwagi.- Doskonale...- uśmiechnął się Oikawa i rozsmarował sobie substancję między dwa palce prawej dłoni, a później sięgnął za niebieskookiego...
- A-Ah!
- To miejsce tak bardzo się za mną stęskniło... Hinata-kun nie potrafi się tobą tak dobrze zająć jak twój najwspanialszy Oikawa-san.- zachichotał, nie przestając go rozluźniać. Nagle przed oczami Tobio stanęła uśmiechnięta, rudowłosa postać. Hinata...
- Nieładnie jest myśleć o kimś innym podczas stosunku, Tobio-chan.- syknął, krzyżując w nim swoje wilgotne palce.
- Aaah! O-Oikawa-san...!
- Boli? W takim razie sobie zasłużyłeś. Jest ci przykro, Tobio-chan?- wbił w niego swój lodowaty wzrok. Czarnowłosy nie potrafił się odezwać. Miał prawdziwy mętlik w głowie.- Pytałem cię o coś i oczekuję odpowiedzi!- warknął poruszając dłonią znacznie agresywniej.
- T-Ta... Kurwa... Tak! Tak! Jest mi przykro!- zaszlochał głośno.
- Dobrze.
- Oikawa-san...! Proszę...
- Nic z tego, kotku. Dojdziesz jedynie, kiedy ci na to pozwolę. Może to zrobię, gdy będziesz potulnie leżał z rozwartymi nogami?- zastanawiał się na głos z szerokim uśmiechem.
Ma świetny ubaw, a ja cierpię prawdziwe katusze...- przekręcił na czworaka na łóżku i spuścił głowę w dół. Oikawa stanął za nim i pocałował jego bark. Później przejechał ciepłym językiem po kręgosłupie aż do bioder, co wywołało przyjemny dreszcz u zawodnika Karasuno.- Cieszę się, że tak chętnie wykonujesz moje rozkazy, Tobio-chan. Kto wie? Może jak dalej będziesz taki posłuszny, dostaniesz nagrodę...
- Pospiesz się... błagam...- nagle Tooru obrócił go na plecy i przypiął nadgarstki ponad głową jedną dłonią.
- Jeśli chcesz mi coś powiedzieć, to lepiej najpierw spójrz mi w twarz.- podpowiedział z groźnym błyskiem w orzechowych oczach.
- Przepraszam...- wydukał ze szkarłatnym rumieńcem na policzkach.
- Nic się nie stało. A teraz...- rozsunął jego kolana i wsunął się pomiędzy nie.
- Nie! Oikawa-san! Proszę, nie jestem-!- spanikował. Brunet położył mu palec wskazujący na usta.
- Ciii... Chcę tak ciebie wziąć. Tak dawno nie widziałem tego wzroku pełnego obłędu, ust krzyczących moje imię... Tyle życia i energii na raz. Zupełne przeciwieństwo nudnego Tobio...- bez żadnego ostrzeżenia wszedł w jego wnętrze.
- Oi-AH!- wczepił palce w materiał białej pościeli.
- Tak... Też to czujesz, Tobio-chan?- wyszeptał mu do ucha, które podgryzł zębami. Odpowiedział mu głośnym jękiem.- Czuję się jak w domu...- Tooru zaczął poruszać się coraz szybciej i mocniej, wywołując kolejną falę pożądania.
- Oi-kawa-san...!- zawołał płaczliwym głosem.
- Heh... Jak mógłbym odmówić mojemu ukochanemu kouhai? Byłbym naprawdę bez serca...
Jesteś bez serca...
Oikawa objął go dłonią i starał się poruszać w tym samym tempie. Na skraju słodkiego spełnienia ich zamglone spojrzenia się odnalazły, a wolne ręce splotły.
- Tobio...!- Tooru pochwycił jego usta w ostatecznym pocałunku. Przez ich ciała przeszła iskra spełnienia i obaj doszli w tym samym momencie. Szatyn opadł zdyszany na lepkie od potu i rozgrzane ciało Kageyamy. Złączyli się ze sobą w jedno i nie mieli zamiaru szybko się rozdzielić...
Tobio ciężko było się przyznać, jak skrycie pragnął jeszcze raz doczekać tej chwili. W jego objęciach, zaspokojony i... szczęśliwy.
- Teraz...- odchrząknął Oikawa.- zapamiętasz. Zrobisz to, prawda?- kiedy spojrzał w twarz ciemnowłosego, ten zdążył już smacznie zasnąć. Tooru uśmiechnął się delikatnie i musnął wargami wilgotną skroń.

***

Następnego dnia obolały Kageyama obudził się w łóżku... sam. Chwilę mu zajęło zanim nie spostrzegł tajemniczej kartki, stojącej na etażerce. Widniało na niej jedno, proste słowo napisane znajomym, eleganckim charakterem pisma... Chłopak wziął papier do ręki i przeczytał wiadomość na głos.
- "Pamiętaj"...- ścisnął liścik w pięści i rzucił nim o ścianę. Co ja najlepszego narobiłem?- pomyślał, przyciskając kolana do nagiej piersi i chowając się pod kołdrą przed całym światem, a najlepiej przed jedną, konkretną osobą... Shouyou...



*****

No czeeeeść~! ;P


Przepraszam za moją nieobecność i tak długi czas oczekiwania na gorące seksy z OiKage! :(
Dużo się u mnie teraz dzieje. Wybór studiów, wyjazd na wakacje, nowe pomysły na opowiadania życie... To takie przytłaczające! ;_;

W następnym rozdziale- poważna rozmowa w stylu trudnych spraw, nieporozumienia ukryta prawda, bolesne wspomnienia i... nie ma już nic do jedzenia! xD Trzeba iść na zakupy i zaopatrzyć się w tosty ;)


Joleen :*