Nagroda dla... Alex Hiyori!

Opowiadanie yaoi- Takano Masamune x Onodera Ritsu

Dwójka licealistów spotkała się po lekcjach w szkolnej bibliotece. Saga Masamune pomagał swojemu nowemu chłopakowi- Onoderze Ritsu w odrabianiu pracy domowej zadanej z matematyki.

- Se-Senpai...! S-Skoro ze sobą cho-cho-chodzimy, to może... Etto...- plątał się w swojej wypowiedzi brunet.

- No wyduś to w końcu, Ritsu.- mruknął Masamune przyglądając się z zaciekawieniem, jak całe ciało zielonookiego trzęsło się z nerwów.

- T-Tak! T-Taki mam przecież zamiar!- odparł Onodera.

- No więc?- czarnowłosy wyciągnął ze swojej torby sok pomarańczowy ze słomką.

- Czy ch-chciałbyś...- brązowooki otworzył kartonik i zaczął sączyć słodki napój.

- Chcesz trochę?- zapytał Saga i przysunął słomkę do ust chłopaka, na co Ritsu zareagował krwawym rumieńcem aż po same czubki uszu.

- Nie trzeba! Na-Naprawdę!- podziękował i spuścił wzrok na blat stolika, przy którym siedzieli.

- Hmm...- mruknął pod nosem Masamune i zaczął przekartkowywać swój podręcznik od angielskiego. O nie... Saga-senpai nie zwraca na mnie uwagi... Co mam zrobić? Muszę mu powiedzieć! Weź się w garść, Ritsu!- szatyn przełknął ślinę i zacisnął dłonie w pięści.

- Senpai... Spędzisz ze mną święta?!- licealista nieumyślnie podniósł swój głos.

- Ciszej! Zapomniałeś, gdzie jesteśmy?- skarcił go ciemnowłosy.

- A-A! J-Ja przepraszam! Nie chciałem-!

- Uspokój się. Jesteś wkurzający.- W-Wkurzający?!- Onodera zmartwił się jeszcze bardziej.

- Wyglądasz jakbyś miał zejść... Wypij to. To rozkaz.- chłopak wcisnął pomarańczowy kartonik w drżące dłonie bruneta.

- A-Ale...!- brązowooki posłał Ritsu swoje znaczące spojrzenie. Młodzieniec potulnie wykonał polecenie rumieniąc się na myśl o tym, że jego drżące wargi dotykały tego samego miejsca, co wcześniej usta ukochanego.

- Uspokoiłeś się? W takim razie powiedz mi coś więcej o tych... wspólnych świętach.- licealista nabrał powietrza do płuc.

- T-To znaczy... Chodziło mi o to... Czy miałbyś ochotę się ze mną spotkać po naszych spotkaniach klasowych...? Moglibyśmy gdzieś pójść i... wy-wymienić się prezentami?

- Prezentami? Chcesz ode mnie prezent?- Saga zmarszczył lekko brwi.

- Co...? Nie! To nie tak, że cię do czegoś zmuszam...!- poderwał się szatyn.

- Jeśli się nie uciszysz, sam zaraz to zrobię.- ostrzegł Masamune z niebezpiecznym błyskiem w orzechowych oczach. Brunet opadł z powrotem na swoje krzesło i kiwnął głową.

- Ch-Chodziło mi o to, że chciałbym coś dla ciebie zrobić... Zawsze pomagasz mi z lekcjami i...

- I?

- Cho-Chodzisz ze mną... Jesteśmy poniekąd pa-parą i pomyślałem, że...- Daj sobie spokój, Saga-senpai nigdy nie zgodzi się na coś takiego... Baka Ritsu... Nie masz na co liczyć.

- Już niewa-!

- Zgoda.- przerwał mu czarnowłosy.

- Eh?- Onodera zamrugał kilkakrotnie i uniósł wzrok na Masamune.

- Mówię, że nie mam żadnych planów i chętnie się z tobą zobaczę.- wyjaśnił pakując swoje rzeczy.

- Na-Naprawdę?!- w szmaragdowych oczach pojawiły się tańczące iskry radości. Po upewnieniu się, że byli sami w pomieszczeniu, Saga przybliżył się do Ritsu i pocałował go w usta.

- Ostrzegałem, żebyś był cicho, prawda?- wymruczał, gdy przerwali niewinną pieszczotę. Serce zielonookiego waliło jak szalone, oddech był nierównomierny, a cała twarz pokryta w szkarłatnych rumieńcach.

- Chodźmy. Zaraz zamkną bibliotekę. Odprowadzę cię do domu.- powiedział ciemnowłosy z delikatnym uśmiechem.

- H-Hai...- wydukał zawstydzony Onodera.

***

♥ Oczami Ritsu ♥

Doushio? Doushio? Doushiooo?! Za cholerę nie wiem co mu kupić!!- myślał nerwowo brunet stojąc na ulicy przed świąteczną wystawą. Postanowił w weekend udać się na rundkę po sklepach w centrum handlowym i wybrać odpowiedni prezent dla Masamune. Nie myślał zbyt intensywnie o tym, co mu podaruje. Liczył na to, że coś przypadnie mu do gustu i to wybierze. Niestety nie było tak łatwo. Już trzy razy obszedł całe centrum i nic nie przykuło jego szczególnej uwagi. Chciał wybrać coś wyjątkowego, od serca, żeby Saga wiedział, iż nie był mu obojętny. No i co najważniejsze... dosyć taniego, bo ostatnio wydał prawie całe swoje kieszonkowe na nowe książki.
Był w totalnej kropce. Potrzebował pomocy oraz dobrej rady. Onodera wyjął z kieszeni spodni telefon i wybrał odpowiedni numer.

- Halo? Ricchan?- po dwóch sygnałach usłyszał wysoki, dziewczęcy głos.

- An-chan? Nie przeszkadzam?

- Nie! Skądże! Coś się stało?

- Mam poważny problem. Może mogłabyś... jakoś mi pomóc?

- O co chodzi?

- Szukam prezentu dla... bliskiej mi osoby!- wymigał się zręcznie od szczegółowego opisu.

- An-chan? Jesteś tam?- zapytał Ritsu słysząc z drugiej strony słuchawki niepokojącą ciszę.

- Emm... Przepraszam! Coś nagle przerwało! Kupujesz prezent, tak? Dla kogoś... bliskiego...- powtórzyła Kohinata.

- Tak! Właśnie!- odparł zielonooki.

- Ach... A co ta osoba lubi? Ma jakieś zainteresowania?

- Co lubi? Chyba... shoujo mangi.- przypomniał sobie Onodera.

- Oh! T-To...- zawołała radośnie jego przyjaciółka.

- An-chan? W porządku?- zaniepokoił się chłopak.

- Tak, tak! Mów dalej!

- Ale ma ich dosyć sporo, więc wolałbym kupić coś...

- Wyjątkowego?- zgadła An.

- Właśnie!

- A pomyślałeś o biżuterii?- zaproponowała.

- Nie stać mnie...- przygryzł dolną wargę brunet i ponownie zaczął obwiniać się w myślach o swoją niedojrzałość oraz głupotę.

- To może jakieś pluszaki albo gadżety związane z tymi mangami?

- Nie myślisz, że to zbyt dziecięce? Poza tym, nie znam tytułów tych mang...

- Hmm... No to może coś do ubrania?

- Na przykład?

- Coś z motywem świątecznym? Ah! Ostatnio widziałam prześliczną bluzę! Miała wzór w postaci płatków śniegu-!

- Nie znam rozmiaru tej osoby.- przerwał jej z westchnieniem szatyn.

- Ricchan... poddaję się. Na dodatek zaraz muszę wyjść. Umówiłam się z koleżankami... Jestem pewna, że sobie poradzisz!

- An-chan! Nie zostawiaj mnie z tym samego! Proszę!- wołał do słuchawki, nie zwracając najmniejszej uwagi na szepczących do siebie gapiów.

- Jeśli ma być to coś wyjątkowego, to najlepiej będzie, jak dasz tej osobie prezent prosto z serca. Wymyślisz coś! I daj mi potem znać, jak poszło, dobrze? Do zobaczenia w piątek!

- Czekaj! An-chan!- zielonooki spojrzał na ciemny ekran swojego telefonu.

- Rozłączyła się...- mruknął i schował przedmiot do kieszeni kurtki. I co ja teraz pocznę?! Przecież to ja to wszystko wymyśliłem! Ty beznadziejny idioto! Chyba się zabiję...!- brunet był bliski płaczu. W pewnym momencie jego wzrok skupił się na uroczej cukierni nieopodal...

♥ Oczami Masamune ♥

- Potrzebuję pieniędzy.- czarnowłosy zwrócił się do zajętej podpisywaniem jakiś papierów matki.

- Na co? Przecież ostatnio dałam ci kieszonkowe na ten miesiąc.- odwarknęła nie zwracając na chłopaka szczególnej uwagi. Praca zawsze była dla jego matki najważniejsza. Zwłaszcza, kiedy ojciec się wyprowadził i zażądał rozwodu. Matka Masamune zupełnie przestała interesować się domem i własnym synem. Rozmawiali tylko wtedy, gdy musieli lub jak nastolatek potrzebował pieniędzy... Saga stał się przez to bardzo nieszczęśliwy, nieufny i zamknięty w sobie. Zapragnął dotrzeć tam, gdzie mógł spełnić swoje marzenia oraz zacząć pracę w wymarzonym wydawnictwie. Niestety, oznaczało to szybką zmianę warunków życia, w tym "toksycznym środowisku"...

- Umówiłem się z przyjacielem. Kupujemy sobie nawzajem prezenty.- wyjaśnił szczerze.

- Niech będzie.- kobieta wyjęła swój czerwony portfel i wręczyła mu dwa banknoty.

- Tylko nie włócz się po mieście do późna i pamiętaj, że węch mam jeszcze dobry. Żadnych fajek i alkoholu!- Szkoda, że z głową coś nie tak...- pomyślał kąśliwie Masamune.

- Postaram się.- mruknął na odchodnym. Przed wyjściem przygotował jeszcze posiłek dla swojego kota, którego niedawno przygarnął- Soraty. Jego matka była uczulona na zwierzęcą sierść. Mimo to, brązowookiemu udało się go zatrzymać po wszczęciu głośnej kłótni i wielokrotnych groźbach.
Saga wyszedł z domu. Autobusem dojechał do pobliskiej galerii i zaczął leniwie przechadzać się po sklepach. Nie był zbytnio przekonany co do tych całych "wspólnych świąt oraz wymiany prezentami". Nie było mu to na rękę i uważał wszystko za kłopotliwe, ale... gdzieś w głębi duszy chciał sprawić zapatrzonemu w niego chłopakowi jakąś przyjemność. Lubił go. Czasami nawet zdawało mu się, że czuł coś znacznie głębszego, jednak był jeszcze tylko zwykłym licealistą. To o wiele za wcześnie na jakiekolwiek, poważne postanowienia w tego typu sprawach.

Czarnowłosy wszedł do księgarni i skierował się do działu z literaturą współczesną. Zaczął szperać między regałami oraz czytać notki wydawnicze na tylnych okładkach. Nagle usłyszał dziewczęce szepty.

- Zobacz jakie ciacho tam stoi!

- Ten chłopak w szarej kurtce? Masz rację! Jest taki przystojny...!

- Nee, nee! Może do niego zagadamy?

- Zgłupiałaś? Na pewno ma dziewczynę!- I tu się mylicie, drogie panie...- Saga spojrzał na młode, piękne dziewczęta wychodzące z księgarni. Pasowałyby dla niego i Ritsu. Mógłby do nich podejść oraz zaproponować spotkanie. Najlepiej na podwójną randkę. Może udałoby mu się nawet przekonać Onoderę, aby dał sobie z nim spokój...

- Nie ma mowy.- powiedział na głos i powrócił do swoich pilnych poszukiwań. Po jakimś czasie, stwierdził, że nie było tam żadnej, odpowiedniej lektury, którą mógłby ofiarować szatynowi. Wszystkie ciekawsze tytuły już obiły mu się o uszy z opowiadań chłopaka. Brązowooki westchnął ciężko i wyszedł ze sklepu.

- Ah! Przepraszam!- w pewnej chwili zaczepiła go dziewczyna w białej czapce, spod której wystawały ciemne kosmyki włosów. Miała na sobie jasny płaszcz i czarny fartuch z logo jakiejś firmy.

- Otworzyliśmy niedaleko nową cukiernię i... może zechciałby pan nas odwiedzić? Proszę przyjąć tę ulotkę.- nieznajoma wręczyła Masamune kolorową broszurę.

- Do widzenia!- uśmiechnęła się przyjaźnie i podeszła do kolejnej osoby. Saga spojrzał na kartkę. Co mi szkodzi? Na pewno nie pomyśli o cieście...- licealista skierował się w stronę zaznaczonego na mapie ulotki budynku.

***

- Wesołych świąt, Saga-senpai!- Ritsu uśmiechnął się szeroko na widok znajomego czarnowłosego.

- Taa... Nawzajem, Ritsu. To dokąd idziemy?- zapytał brązowooki rozglądając się po szkolnym holu.

- E-Etto... proszę o wybaczenie, ale nie możemy spotkać się u mnie. Przyjaciółka mojej mamy przyjechała i jakoś tak... No uciekłem!

- Uciekłeś?- zdziwił się Masamune.

- Chciała, żebym został i spotkał się z taką dziewczyną...- wytłumaczył Onodera i podrapał się niezręcznie po karku.

- Ach, rozumiem.- Idioto! Trzeba było jeszcze trochę się z nim pobawić!- skarcił się w myślach Saga.

- Nie. Nie rozumiem. Czemu nie poszedłeś?- dopytał. To silniejsze ode mnie...- przyjrzał się, jak policzki bruneta zaczęły ciemnieć.

- T-To... Ja... Byliśmy umówieni i...

- Nie chciałem spotykać się z inną dziewczyną, bo... zależy mi tylko na tobie...- Zaraz spalę się ze wstydu! Oddychaj, Ritsu! Oddychaj!! Uspokój się! Głupie serce...!- powtarzał sobie w głowie szatyn.

- Aso...- Masamune lekko się uśmiechnął widząc jego reakcję, a następnie cmoknął chłopaka w policzek.

- W takim razie idziemy do mnie.- Ritsu kiwnął powoli głową coraz bardziej zawstydzony i zdenerwowany, gdyż przez całą drogę do domu licealisty szli razem za rękę...

***

- A-Ano... Możesz najpierw otworzyć swój prezent? Przez całą drogę modliłem się w duchu, żeby się nie rozpadł, w-więc...- poprosił Onodera, gdy dotarli do domu Masamune.

- Dobrze się składa. Ja także przyniosę swój. Wejdź do mojego pokoju. Zrobię nam herbaty i zaraz przyjdę.- poinstruował chłopak.

- Dobrze...- brunet skierował się na schody.

- Jeszcze jedno. Ritsu?- zielonooki odwrócił głowę i spojrzał na czarnowłosego.

- Nie rzucaj się na moje łóżko, okej? Przynajmniej beze mnie...

- P-Przepraszam! To był pierwszy i ostatni raz!- zawołał zawstydzony, a następnie wbiegł szybko na schody. Saga uśmiechnął się pod nosem i poszedł do kuchni. Na srebrną tacę położył dwa kubki z gorącą herbatą, dwa małe talerzyki, łyżeczki oraz cukierniczkę. Do prawej ręki chwycił przezroczystą siatkę, w której znajdowało się różowe pudełko z truskawkowo-waniliowym tortem. Licealista skierował się do swojej sypialni. Kiedy tam wszedł, zobaczył, jak Onodera czeka na niego przy kotatsu, na którym stał okrągły, czekoladowy tort,

- P-Przepraszam, że otworzyłem twój prezent, ale musiałem się upewnić czy jest cały! Dzięki Bogu się udało i... Coś się stało, Saga-senpai?- spytał szatyn na widok zmieszanego wyrazu twarzy ciemnowłosego.

- Zanim coś powiem, może najpierw otwórz swój prezent.- odparł Masamune i odłożył tacę na blat. Później wręczył Ritsu siatkę oraz pogłaskał śpiącego przy jego łóżku młodego kota.

- Tak się cieszę...- uśmiechnięty zielonooki podniósł pokrywę pudełka i zamrugał powoli.

- A-Are...? Ci-Ciasto?- zdziwił się wyjmując podobny, ale o innym kolorze i smaku wypiek. Saga parsknął, a następnie nie mógł już powstrzymać swojego głośnego śmiechu.

- E-Eh?! Se-Senpai...?

- Co to ma być?- zachichotał brązowooki i rękawem mundurka wytarł łezki rozbawienia z kącików oczu, doprowadzając się do porządku.

- I jak my to teraz zjemy?- zmartwił się Onodera.

- Jak będziesz się tak dąsał, to sam zjesz obydwa!

- Eh?!- przeraził się szatyn. Masamune nie potrafił powstrzymać uśmiechu.

- Przecież żartuję. Obejrzymy coś?

***

- Se-Senpai... Niedługo muszę iść. Jest już dosyć późno i...- Ritsu próbował wyswobodzić się z romantycznego uścisku swojego chłopaka.

- Nie idź...- wyszeptał Masamune w nagi kark Onodery. Brunet zadrżał, czując jego ciepły oddech na skórze.

- A-Ale...- po chwili czarnowłosy zwrócił jego podbródek w swoją stronę i zamknął mu usta własnymi.

- Ritsu... kochasz mnie?- puls licealisty znacznie przyspieszył.

- Kocham...- przyznał cicho z palącymi rumieńcami na policzkach.

- W takim razie zostań.- wymruczał Saga oraz przytulił zielonookiego do siebie jeszcze bliżej i mocniej. Tak, jakby już nigdy nie miał zamiaru go puścić... Ritsu przymknął zmęczone powieki i zaczął nasłuchiwać spokojnego oddechu towarzysza.

- Dlaczego akurat ciasto?- zapytał niespodziewanie Masamune.

- Eh? Co?- niedosłyszał Onodera, gdyż był już bliski oddaleniu się do świata snów.

- Dlaczego kupiłeś ciasto?

- J-Ja... nie miałem żadnego pomysłu. Nie znam się na mangach i ciężko mi było coś znaleźć... No i jeszcze wszystkie swoje oszczędności wydałem na najnowsze powieści Usamiego-sensei...

- Pff!- Masamune po raz kolejny się roześmiał.

- Cały ty.- gdy się uspokoił, pochylił się i pocałował bruneta w skroń. Niedobrze... Kocham cię tak mocno, że aż boli mnie w piersi... To moje najpiękniejsze marzenie, jakie się do tej pory spełniło... Ureshii... Nie mogę powstrzymać łez...

- A-A ty, senpai?- odezwał się cichym i drżącym głosem.

- Tak jakoś wyszło... Wiedziałem, że książek nie mam ci co kupować, bo pewnie masz je wszystkie.- Ritsu się wzdrygnął.

- Ale... Cieszę się. Było zabawnie.- brązowooki uśmiechnął się szeroko i zamknął oczy.

- Senpai...- błyszczące od łez, szmaragdowe oczy wyjrzały za okno. Księżyc w pełni czuwający za chmurami, wirujące płatki śniegu na chłodnym wietrze, ciepło Masamune... Brunet wtulił się w pierś swojego ukochanego.

Tu, jest moje miejsce.
Tu, pragnę pozostać.

Tu, przy twoim boku.
Tu, już na zawsze...

*****

Witajcie~!

Po pierwsze- łeeeee! *le płacz, le rozpacz, le za dużo feelsów i wspomnień ;-;*

Po drugie- opowiadanie. Ja... Ja... Ja...! no wyduś to w końcu!! -,- Ja... napisałam Masamune x Ritsu!! O.O Nie mogę się jeszcze otrząsnąć... To jest zbyt... Nie wiem, czy kiedykolwiek mnie zrozumiecie... Sekai mym życiem. Sekai mym yaoistycznym istnieniem. Sekai mym ideałem... Nie ma dla mnie niczego wyższego w świecie yaoi niż Sekai. To jest moje źródło mocy... Więc jak mam stworzyć coś o samym źródle, skoro to ono tutaj rządzi i ustala zasady?! ;_;

Zdradzę Wam sekret. Chciałam odmówić. Miałam już nawet napisany mail z moją rezygnacją... Myślałam o tym one-shocie dłuuugo i nic mi nie przychodziło do głowy. Dopiero, gdy odtworzyłam sobie piosenki z Sekai'a nie, to nic nie pomogło i posiedziałam dłuższą chwilę też nic... Eureka! To może się udać! Ale i tak nie jestem w stanie nic na ten temat powiedzieć... Jestem gotowa na falę krytyki... bo Sekai to przecież ideał, ma muza!

Po trzecie- Alex-san... Mam nadzieję, że opowiadanie nie jest aż takie złe jest i spodoba Ci się choć odrobinkę... Starałam się z całego serca, aby wynagrodzić Twoje pierwsze miejsce. Wybacz, jeżeli zawiodłam... to jest silniejsze ode mnie...

Napisałam... one-shot'a z Sekai'em! :O *wciąż w to nie wierzy... idzie się zakopać pod stertę podręczników, wyżalić Akashiemu-sama, zjeść z Kou-chanem ciastko, pograć z Mayu-chanem i popatrzeć na Mikę pod prysznicem*

Joleen :*