8bit Heart

Opowiadanie yaoi- Genos x Saitama (One Punch Man)

UWAGA +18!!!

- Sensei... ja się chyba w tobie zakochałem!- wyjawił niespodziewanie robot. Łysy superbohater spojrzał na swojego towarzysza znad parującego jeszcze kubka grzybowej zupki instant.
- Ha?- mruknął pochłaniając resztki chińskiego makaronu.
- Prawdopodobnie.- dodał zmieszany blondyn i spuścił swój wzrok, zaciskając metalowe palce na materiale wyblakłych dżinsów. Saitama odstawił puste naczynie na stolik, przy którym siedzieli.
- Gochisousama.- mężczyzna złożył dłonie i pochylił delikatnie głowę w dziękczynnym geście. Następnie spojrzał znacząco na chłopaka.
- Na jakich podstawach tak sądzisz?- zapytał podejrzliwie heros.
- Mój system wariuje, gdy znajduję się blisko ciebie, na widok twojej nagiej klaty czasem leci mi olej z nosa, a moje wszystkie trybiki aż się trzęsą, kiedy mnie dotykasz...- Saitama zamrugał powoli nie spuszczając swojego zdziwionego wzroku z robota.
- Chyba bateria ci się rozładowała.- prychnął po chwili.
- Nie. Cały wieczór się ładowałem. Jestem pełen energii.- zaprzeczył spokojnie Genos.
- W to nie wątpię...- mruknął pod nosem superbohater i zabrał brudne naczynia do zlewu.
- Pozwól mi to zrobić, sensei!- zaproponował cyborg i podbiegł do swojego mistrza.
- Nie trzeba. Sam sobie poradzę. Lepiej zadzwoń do tej swojej złotej rączki, bo chyba się przegrzałeś albo coś...- polecił i wylał odrobinę płynu do naczyń na niewielką, zieloną gąbkę.
- Ale sensei...!
- Słuchaj-!- warknął poirytowany Saitama i odwrócił się w stronę robota, który znajdował się o wiele za blisko...
- Ge-Genos-
- Chcę cię pocałować, sensei.- oznajmił blondyn i przysunął się jeszcze bliżej zdezorientowanego człowieka. Niedobrze...- pomyślał heros, gdy dziewiętnastolatek położył stalową dłoń na tej należącej do nauczyciela, która spoczywała na blacie.
- Postradałeś rozum?!- zawołał rumieniąc się na buraczkowy kolor.
- Nie rozumiem.- chłopak zmarszczył brwi.
- Ja też nie! Co się tak nagle z tobą stało?!- zaniepokoiła go ta zmiana. Przez ten cały czas, Genos-kun nigdy nie zachowywał się w tak odmienny i natarczywy sposób! Zawsze był posłuszny, spokojny, niczym nie wzruszony... Co mogło spowodować ten drastyczny obrót sytuacji? Miłość...? To niedorzeczność! Bo to przecież tylko zwykła kupa złomu... prawda?
- Wcale nie nagle. Od momentu, kiedy po raz pierwszy walczyliśmy, moje procesory i statystyki uległy nieregularnym wahaniom... Wiedziałem, że tylko ty jesteś jedynym, któremu uda się mnie odmienić i przywrócić dawno zapomniany system.
- Jaki znowu system?!- warknął rozgniewany Saitama, a następnie spojrzał robotowi prosto w oczy.
- Uczuć. Moje serce znowu bije. Spójrz.- Genos przyłożył dłoń współlokatora do swojej lewej piersi. Po krótkiej chwili milczenia, mężczyzna zdołał wyczuć pod palcami nierównomierny puls.
- Co... to ma znaczyć...?- zapytał zszokowany superbohater.
- Kocham cię, sensei.- wyznał ponownie blondyn.
- "P-Prawdopodobnie"?- powtórzył lekko zarumieniony nauczyciel.
- Prawdopodobnie... Od pewnego czasu zbierałem potrzebne informacje na twój temat. Myślałem, że to jedynie podziw i chęć poznania twoich prawdziwych umiejętności, ale to była błędna analiza. Nie znalazłem innego, lepszego wytłumaczenia na moje nadzwyczajne objawy. Poszedłem nawet na konsultacje z doktorem. Gdy mnie zbadał, powiedział, że wszystko ze mną w porządku i może myślę nie w ten sposób jaki powinienem. Więc zacząłem się zastanawiać. Na samym początku do głowy wpadła mi myśl o jakiejś nowej, niezidentyfikowanej chorobie i-
- Genos!! Wystarczy!- zawołał w pewnym momencie Saitama. Cyborg spojrzał na swojego mistrza.
- Dwadzieścia słów, pamiętasz? Nie monolog, jak w "Panu Tadeuszu"!- warknął zdyszany heros.
- T-Tak. Wybacz mi, sensei. Jakby to zgrabnie ująć... Uważam, że jesteś wspaniały, Saitama-sensei. Podziwiam cię. Kocham cię. Pragnę cię... Wystarczy?- w oczach robota zabłysły złote iskry. Serce mężczyzny zabiło mocniej. Co to znaczy...? Kocha? P-Pragnie? Mnie?!
- Więc... C-Co konkretnie masz zamiar z tym wszystkim zrobić?- na policzki wstąpił mu gorący, szkarłatny rumieniec.
- Zobaczysz.- usta cyborga uniosły się w zadziornym uśmiechu.

***

- G-Genos-kun...- blondyn rozpiął niebieską koszulę Saitamy, a następnie położył stalową dłoń na umięśnionym brzuchu. Później, odszukał palcami wrażliwy na dotyk sutek...
- Ah...!- mężczyzna jęknął głośno i przeciągle. T-To byłem ja?! Nie wierzę...!- heros zasłonił usta dłonią.
- Nie wiedziałem, że taki superbohater, jak sensei potrafi wydawać takie kuszące dźwięki... Czyżbym w końcu znalazł twój słaby punkt?- wyszeptał mu w kark złotooki.
- T-To nie tak!- zaprzeczył zawstydzony nauczyciel.
- Hmm...- mruknął Genos wsuwając drugą dłoń pod materiał piżamy swojej miłości. Potem zaczął obiema rękoma drażnić sutki, które po krótkiej chwili stały się jeszcze wrażliwsze, łaknące coraz większej dawki dotyku cyborga. Heros westchnął i oparł tył swojej głowy o ramię robota, który zbliżył swe usta do jego ucha.
- Przyjemnie, sen~sei~?- zapytał jednocześnie przesuwając po nim ciepłym językiem.
- Genos...! Co ty robisz?! T-To...!- po ciele mężczyzny przeszły dreszcze.
- Jesteś taki wrażliwy, sensei... Gdziekolwiek ciebie nie dotknę... tak słodko reagujesz.- robot sięgnął ręką między rozchylone nogi mistrza.
- Genos-kun! Ah!- zawołał Saitama i po raz kolejny przysunął swoją dłoń do ust. Następnie przygryzł własne palce, aby powstrzymać zawstydzające odgłosy, które nieumyślnie wydawał.
- Sensei... puścić rękę.- poprosił blondyn składając pocałunki na jego szyi.
- A-Ale...
- Inaczej przestanę.- zagroził cyborg. Mężczyzna spojrzał mu w oczy, które były surowe i poważne. Mogliby to wtedy zakończyć. Jeszcze przecież do niczego nie doszło, ale... Ale!
- Kontynuuj... proszę.- Saitama wsunął swoje palce w jasne włosy robota, przyciągnął jego głowę i sięgnął do miękkich ust, złączając je w zachłannym, pełnym namiętności pocałunku.
- Se-Sensei...- sapnął dziewiętnastolatek, kiedy przerwali. Genos nie spodziewał się takiego aktu ze strony ukochanego mężczyzny. Był bardzo szczęśliwy. Jego pierwszy pocałunek z sensei...
- Tylko mi nie mów, że zaraz się zawiesisz albo będziesz miał spięcie.- mruknął heros udając zawiedzionego.
- Nic z tych rzeczy!- zapewnił ochoczo blondyn. Saitama nie mógł powstrzymać uśmiechu.
- W takim nie każ mi dłużej czekać.- chłopak kiwnął głową, a następnie zsunął spodnie od piżamy superbohatera.
- Sensei...- robot przyglądał mu się z zaintrygowaniem. Na policzkach nauczyciela rozlała się kolejna fala rumieńców.
- N-Nic nie mów! D-Dawno nie miałem przy sobie żadnej kobiety, więc...!
- Jesteś niesamowity, sensei...- przerwał mu i wziął go do ręki.
- Ge-Cholera-Genos!- cyborg zaczął przyspieszać swoje ruchy dłonią.
- Se-Sensei... Dobrze ci? Robię to dobrze? Powiedz coś...
- T-Ta-Ah! Cholera...! Tak! Tak! Ge-Genos...!- jęczał z rozkoszy Saitama.
- Cieszę się, sensei.- uśmiechnął się dziewiętnastolatek.
- O-Oj! Genos! Co ty robisz?!- zawołał w pewnym momencie heros.
- Sensei...- blondyn umiejscowił się pomiędzy nogami ukochanego, a po chwili wsadził go do ust.
- N-Nie...! Genos! Przes-Przestań!- zadrżał superbohater. Cholera... jest niesamowity. Nie mogę mu się oprzeć...- przygryzł dolną wargę Saitama i odchylił głowę do tyłu.
- Henhei... sze... iii?- wybełkotał cyborg.
- Ge-Genos... Nie mów, kiedy masz w ustach-Aaah! Już nie mogę!- superbohater był bliski płaczu. Jeszcze nigdy z nikim nie czuł się tak niesamowicie i nieziemsko... Słysząc słodkie jęki ze strony mężczyzny, blondyn wziął go jeszcze głębiej.
- Genos... proszę...! Ja...!- w usta robota rozlała się słona ciecz. Dziewiętnastolatek puścił mężczyznę i spojrzał mu w oczy.
- C-Co jest...? Masz to w buzi?! Poczekaj, zaraz dam ci chus-!- w tej samej chwili Saitama usłyszał, jak Genos zdążył przełknąć jego nasienie.
- Ge-Genos-kun! Czy ty wiesz co właśnie zrobiłeś?!
- Sprawiłem sensei przyjemność?
- N-Nie o to mi chodziło! Ty... teraz...!- heros zarumienił się na całej twarzy.
- Ah! Już wiem!- blondyn zerknął na swojego zdezorientowanego mistrza.
- "Dziękuję za posiłek"...?
- G-GENOS!!

***

- Dzisiaj w nocy zapowiadali ostre mrozy. Sensei, połóż się przy mnie. Postaram się ciebie rozgrzać.
- Nie wątpię...- mruknął pod nosem Saitama. Heros położył się na futonie robota i przykrył ich obu kołdrą. Następnie wtulił się w bok cyborga.
- Nee, Genos-kun...- przerwał nocną ciszę mężczyzna.
- Tak, sensei?
- T-Tobie też było dobrze? Przecież nie masz tego, no...
- Narządu kopulacyjnego?
- Taa...- na policzkach herosa pojawił się rumieniec.
- Sam widok dochodzącego sensei'a jest dla mnie wystarczający.- Zwłaszcza, że zapisałem na twardy dysk zdjęcia, jak sensei dochodzi...
- A-Ale przecież-
- Chcesz się przekonać?- Genos przystawił głowę ukochanego do swojej piersi.
- Genos-kun...
- Słyszysz, Saitama-sensei?- wyszeptał cicho blondyn. Mężczyzna przymknął swoje powieki i wsłuchał się w rytmiczny puls.
- Słyszę.- uśmiechnął się superbohater.
- Saitma-sensei, kocham cię.- robot przytulił go mocniej i pocałował w łyse czoło.
- Ja ciebie też, mój "demoniczny cyborgu"...

*****

Dobry~! ^-^


Przedstawiam Wam pairing, przez który wariuję już od dwóch tygodni... Sai-chan x Dżemosu! *-*
Pairing polubiłam już przed obejrzeniem anime i tylko z tego powodu poświęciłam się, żeby obejrzeć je do końca... Nie polecam go oglądać xd Oprócz kilku śmiesznych scen, jest strasznie mało Genosa ;_; i ogólnie wieje nudą :-/ Nie wiem czym się ludzie tak podniecali...
Moim zdaniem najlepsza scena i jedyna warta obejrzenia ;-/ to walka Genosa z Sai-chanem *///.///* Kyaa~! To było super kawaii~ >///.///< (gif na górze wiele Wam wytłumaczy ^-^)

*ekhem* Mam nadzieję, że one-shot Wam się spodobał :D
Chciałabym w przerwie między umieraniem a nauką xD napisać coś jeszcze z tym pairingiem no i z MikaYuu oczywiście ;p ^^ Mam pomysły na dwa inne shoty. Jeden mógłby być w okolicy Wielkanocy i... to też byłby smut *///.///* Ale taki bardziej... No... Bardziej smutowy! xD Sami wiecie, o co mi chodzi ;D

Kolejny temat- Lost *nagle wszystkie oczka czytelników zaczynają się świecić jak lampki choinkowe* Dzisiaj w nocy zamierzam pisać kolejny rozdzialik i zrobić rozpiskę, co do przyszłych części, bo powoli zaczynam się... gubić? o_O Joleen... is lost in the darkness?- No way! xD


Joleen :*