First and Last

Opowiadanie yaoi - Yamazaki Sōsuke x Matsuoka Rin

Drogi Rinie,

Nie jestem dobry w pisaniu listów. Choć napisałem ich całe setki... Pewnie zastanawiasz się do kogo pisałem. Otóż pisałem do Ciebie, tylko że ani jeden mój list nie dotarł w Twoje ręce. Dlaczego? Sam chciałbym wiedzieć... Może dlatego, że nie mam aż tyle pewności siebie? Może dlatego, że czuję się kompletnie rozbity? Może dlatego, że jestem w Tobie beznadziejnie zakochany? Tak. Jestem. Dajesz wiarę? Już sobie wyobrażam Twoją minę, gdy to czytasz. Te wielkie, przepiękne oczy zastygłe w osłupieniu, rozwarte w oniemieniu usta, zawiedziony wzrok... Uważałeś mnie za przyjaciela, a teraz? Możliwe, że stanę się nikim, niczym...
Zanim to jednak nastąpi, może zacznę swoje wyjaśnienia od początku? Tak. Tak chyba będzie najprościej...

Czy pamiętasz, jak się po raz pierwszy spotkaliśmy? Byliśmy jeszcze młodymi szczeniakami, rywalizującymi ze sobą praktycznie o wszystko. Kiedy Cię zobaczyłem... Cholera. Kiedy Cię zobaczyłem... zaniemówiłem z wrażenia. Ujrzałem w Tobie to, czego nieświadomie pragnąłem. Chłopak z pasją, celem, wolnością... Nadałeś mojemu życiu ponowny sens. Chciałem być już na zawsze przy Tobie. Mieć Cię tylko dla siebie, nikomu nie oddawać, nie dzielić się... Niestety stale musiałem konkurować z ludźmi, których znałem jedynie ze zdjęć w Twoim ukochanym albumie.
Wiesz, co mnie najbardziej bolało? Ten wzrok, jakim obdarzałeś Harukę. Właśnie tak. Haruka Nanase. Twoja obsesja.
Mówiłeś o nim bezustannie! O jego płynnych ruchach, niedostępnym charakterze, zamiłowaniu do wody... Nie mogłem się z nim równać. Przegrałem już na samym początku tej gry. Nigdy nie udało mi się zebrać wystarczającą ilość punktów. Nie miałem przeciwko niemu żadnych, nawet najmniejszych szans...

Czasami udawało mi się oderwać Cię od świata tej chorej fascynacji i zaciągnąć razem ze mną nad beztroski ocean. Uwielbiałem patrzeć na Twoje rozwiane na wietrze włosy, przeczesywane przez morską bryzę, błyszczące oczy, odbijające krystaliczne fale i uśmiech, który powalał mnie z nóg. Wystarczył jeden, a moje serce już usiłowało wyskoczyć z piersi, aby gonić za Twoim. Wspólne chwile spędzone z Tobą to moje najdroższe skarby. Szkoda, że udało mi się zebrać ich tak niewiele... Ale skąd mogłem wiedzieć, że tak nagle mnie opuścisz? Skąd mogłem wiedzieć, że zostawisz mnie dla innego?

Czekałem na jakąkolwiek wiadomość, sygnał, znak... Nic takiego się nie wydarzyło. Zniknąłeś, przepadłeś... Jakbyś nigdy tak naprawdę nie istniał... Nie odezwałeś się do mnie ani słowem. Nic nie wyjaśniłeś. Nawet nie próbowałeś. Po prostu odszedłeś. Do nich. Do niego. Tego chciałeś? Żeby znowu Cię skrzywdził, tak jak wtedy, gdy pojechałeś specjalnie, aby go odwiedzić? Później wróciłeś jakiś odmieniony, a na lotnisku rzuciłeś mi się na szyję i nazwałeś tym jedynym, najlepszym... Kłamstwa. Same kłamstwa. A ja naiwnie wierzyłem... Chciałem Ci uwierzyć, bo Cię kochałem. Nadal tak jest...
Wybaczę Ci wszystko, pozwolę się zranić, będę czekać w nieskończoność. To dla Ciebie, Rin. Ale czy jesteś tego wart? Czasami zastanawiam się, czemu oddałem swoje serce i duszę temu, który wcale na to nie zasługiwał? Przecież Ty już wiedziałeś, że tym jedynym nie będę ja. Nigdy. Zdajesz sobie sprawę, ile nocy przez Ciebie przepłakałem? Ile o Tobie rozmyślałem? Ile się wahałem? Ile czasu minęło zanim postanowiłem Cię odszukać i do Ciebie przyjechać?

Ciekawi mnie czy to, co mi mówiłeś było prawdą. Wtedy, przed zawodami... Przeżyłem kolejną, najcięższą chwilę w moim całym życiu. Płakałeś. Płakałeś przeze mnie i po części też przez niego. Wyrządził Ci tyle krzywdy, więc dlaczego go sobie po prostu nie odpuścisz? Wróć do mnie. I tak to zrobisz, ale tym razem, po raz pierwszy... zostań. Przysięgam, że zaopiekuję się Tobą i będzie tak jak dawniej. Naprawdę mnie nie potrzebujesz? Wszystko poświęcisz dla niego? Nie zasługuję już zupełnie na nic? Lecz Ty byś się na to nie zgodził. Od zawsze wolałeś Harukę...

Nie rozumiem, co w nim takiego wyjątkowego? Kiedy przyszedłem skopać mu tyłek i zagrozić, żeby zostawił Cię w spokoju... był w totalnej kropce. Widziałem to w jego paskudnych, błętkinych oczach, które tak zachwalałeś i ubóstwiałeś. Twój nieszczęsny kochanek trząsł się z przerażenia o swoją przyszłość. Nie był już taki wyluzowany i pewny siebie. Wszystko go przerosło. To Ci imponuje? Takiego zachowania ode mnie wymagasz? Dobrze! Stanę się beznadziejnym, bez żadnych celów i marzeń chłystkiem. Dla Ciebie, Rin. Bo wszystko, co robię, robię tylko dla Ciebie...

Ciężko jest mi opisać, co czuję i zmieścić na jednej, samotnej kartce papieru. Cała ta udręka... Do czego najlepszego nas doprowadziła? Znowu mnie zostawiłeś... Po tym wszystkim, co dla Ciebie zrobiłem, co powiedziałem... Z drugiej strony ciekawie było zobaczyć, jak udajesz zmartwienie nad moim pożal się Boże losem. Przez tyle lat udało mi się idealnie ukryć moją idiotyczną miłość do Ciebie. Mam zadatki na wielkiego aktora, nie sądzisz? Udała mi się moja rola? Bo skoro nie będę już nigdy z Tobą pływał... co innego mi pozostaje?

Nee, Rin... Jak to jest być przez Ciebie kochanym? Jak to jest móc odwzajemniać Twój uśmiech? Jak to jest wplatać palce w Twoje miękkie włosy? Jak to jest mieć Cię w ramionach? Jak to jest całować Twoje słodkie wargi? Jak to jest zatapiać się w nich i już nigdy nie wypuszczać, tylko trzymać w uścisku...? Nigdy nie będzie mi dane się tego dowiedzieć. Jestem skazany na klęskę, a przecież nie chciałem nic złego. Tylko trochę zrozumienia i czułości... Nie. To nieprawda. Pragnąłem być Twoim rycerzem na białym koniu. Chciałem być nim. Nie udało się. Zawiodłem. Schodzę na drugi plan i przyglądam się scenie Waszego romantycznego pocałunku. Ja natomiast zbieram z podłogi swoje złamane kawałki serca. To Twój happy end. Twoje piękne zakończenie. Moim jest stanie w Twoim cieniu i bicie fałszywych oklasków ze spływającymi z oczu gorzkimi łzami...

Wydaje mi się, że to będzie mój pierwszy, a zarazem ostatni list jaki do Ciebie napiszę. Nie masz po mnie zbyt wiele, dlatego zostawiam Ci całego siebie na tej delikatnej, białej kartce. Romantyczne? A może żałosne? Sam już nie wiem... Tylko Ty możesz zadecydować.
Kocham Cię i życzę Ci jak najlepiej. Zawsze tak było... Niestety nie potrafię już dłużej wytrzymać. Bez Ciebie, bez nadziei... to już nie jest życie, lecz prawdziwe piekło. Moim ostatnim życzeniem jest, abyśmy się spotkali w kolejnym wcieleniu. Obym miał wtedy więcej siły i odwagi do walki o Ciebie, bo dzisiaj się poddaję...

Twój na zawsze,

Sousuke

*****

Dzień dobry~! ;3


Ktoś mnie ostatnio poprosił o HaruRin, a wyszło SouRin i to nie byle jakie! *q* what? x'D

Zawsze miałam chrapkę na napisanie mega feels'owego opowiadanka (i to w formie listu! :O) z tym pairingiem, ponieważ Sou-chana starał się tak bardzo o względy Rinusia, a ten i tak na końcu wybrał Haru -,- (przynajmniej tak ja to widzę xd) Ja nie wiem, jak Rin po scenie, kiedy dowiedział się o jego kontuzji i ukrytych, zranionych uczuciach mógł jeszcze szaleć za Haru?! Płakałam wtedy jak bóbr! ;_; dobrze, że oglądałam ten sezon sama xD To jest...! To jest...! Uhhh! *przyciąga do siebie Sou-chana i przytula mocno* Mój biedny Sou-chan! *płaczą razem*

Mam nadzieję, że przypomniała Wam się najlepsza scena drugiego sezonu Free!, w serduszkach coś się ścisnęło, a może i w oczku łezka się komuś zakręciła tak jak mi przy pisaniu! :')

PS Tak, tak Lost się cały czas piecze razem z pewnym one-shot'em z HQ!! ;)

(2)PS Zobaczcie, co do mnie ostatnio przyszło!! *Q*

Endo-sama! *-* <3

(3)PS Macie jakieś swoje ulubione mangi yaoi? Które z nich możecie mi polecić? ^^


Joleen :*