Video Games

Opowiadanie yaoi- Kuroo Tetsurō x Kozume Kenma

UWAGA +18!!!

- Jestem Kuroo Tetsurou, a ty?- zatrzymałem grę, oderwałem wzrok od swojej ukochanej konsoli i spojrzałem na stojącego przede mną chłopaka o kruczoczarnych włosach, ubranego w czarny dres. Na jego twarzy promieniał szeroki, głupkowaty uśmiech.
- Kim jesteś i czego chcesz?- warknąłem nieprzyjaźnie.
- Woah! Ale zimny!- roześmiał się nieznajomy i usiadł tuż obok mnie, na schodach przed moim domem.
- Jestem twoim nowym sąsiadem. Wczoraj się wprowadziliśmy. Liczę na twoją pomoc!
- Fajnie.- odparłem beznamiętnie i powróciłem do swojej gry.
- Tylko tyle?- westchnął zawiedziony Kuroo.- W co grasz?- zerknął na ekran urządzenia, opierając brodę o moje ramię. Za blisko...- przeszło mi przez myśl.
- W grę.
- Nee, Kenma... Traktujesz tak wszystkich czy tylko ja ci się nie podobam?
- Skąd znasz moje imię?- zmarszczyłem lekko brwi.
- Wiem o tobie wiele ciekawych rzeczy...- uśmiechnął się zadziornie.- No cóż, skoro nie zwracasz na mnie uwagi, to...- nagle złapał mnie za policzki, uniemożliwiając dalszą rozgrywkę.
- Hej! Co ty-?!- nie zdążyłem dokończyć, gdyż moje wargi zostały zamknięte przez usta Tetsurou. Nasze oczy były przez cały czas otwarte. Zauważyłem malutkie plamki w jego orzechowych tęczówkach. Kiedy mnie puścił, odepchnąłem go od siebie. Wylądował na plecach na zielonym trawniku. Zamrugał kilkakrotnie i ponownie się uśmiechnął.
- Oszalałeś?!- zawołałem wycierając usta rękawem bluzy.
- Nie lubię być ignorowany. Co w tym złego?
- Jesteś... chory!- zmierzyłem go zimnym wzrokiem.
- Czuję się dobrze, ale miło, że się o mnie martwisz.- puścił mi oko, wstając z ziemi.
- T-Ty...!- poczułem rumieniec na policzkach.
- No już, już... Jestem tak samo znudzony jak ty. Pobawmy się razem!- zaproponował podając mi swoją dłoń.
- Wcale się nie nudzę!- zaprzeczyłem.
- Z mojej perspektywy wygląda to zupełnie inaczej.- Ma rację. Nikt się ze mną nie zadaje. Nikogo do siebie nie dopuszczam...- pomyślałem przygryzając dolną wargę. Ale to nie znaczy, że ze wszystkich ludzi musi to być właśnie on!
- Myślisz, że po tym, co przed chwilą zrobiłeś będę chciał się z tobą bawić? I co przez to rozumiesz?- posłałem mu nieufne spojrzenie.
- Hah! A to dopiero początek!- roześmiał się.- Miałem na myśli siatkówkę. Lubisz w nią grać?
- Siatkówkę? Czy ja wyglądam na maniaka sportu?
- Szczerze? Nie.- parsknął.- Wyglądasz na zamkniętego w sobie nerda, ale to nie znaczy, że nie masz innych cech. Jesteś bystry, więc na pewno załapiesz o co chodzi!
- A ty to niby ideał? Panie stary zboku?- poczułem się urażony.
- Nie przesadzaj! I żaden "stary"! Jesteśmy w tym samym wieku!- znowu wyciągnął do mnie rękę.- Chodź, Kenma.
Będę tego żałował...- przyjąłem jego dłoń.

***

- Nice, Kenma!- Wkurzające, męczące, nudne... Co jest takiego interesującego w sporcie? To jak gra w kotka i myszkę. Jedni są lepsi, drudzy gorsi. Drużyny wyciskają z siebie siódme poty, żeby potem przegrać albo wygrać nic nieznaczące mecze... Bezsens.
- Kenma!- moje oczy padają na czarnowłosego, który uśmiecha się szeroko i pokazuje mi kciuk w górę. Coś łomocze mi w piersi. Nienawidzę tego uczucia... Wszystko przez niego. Wszystko dla niego... Uwielbiam obserwować ten blask w ciemnych oczach, zwinne, kocie ruchy, spocone, wysportowane  ciało...
- Oj! Kenma! Uważaj!- nagle dostaję piłką w głowę. Tracę równowagę i upadam oszołomiony na podłogę.
- Auć...- masuję się po bolącym miejscu. Chłopaki okrążają mnie i wypytują czy wszystko gra. Tylko jedna osoba wyciąga po mnie ręce i pomaga wstać...
- Wszystko dobrze?- pyta mnie Kuroo.
- Tak.- odpowiadam krótko.
- Dużo dzisiaj grałeś. Pewnie jesteś zmęczony... Trenerze!- czarnowłosy wymienia spojrzenia ze starszym mężczyzną.
- Tak, wiem. Kenma, do szatni!- krzyczy trener.
- Dobrze...- zanim udaje mi się odejść choćby o krok, duże dłonie obejmują moje biodra i zatrzymują.
- Ratuję ci tyłek. Bądź wdzięczy.- słyszę cichy pomruk, który wywołuje elektryzujący dreszcz.
- Nie prosiłem o to.
- Zimny jak zwykle...- wzdycha. Czuję jego ciepły oddech na karku. Pragnę się odwrócić i go pocałować. Jednak Tetsurou mnie puszcza i biegnie z powrotem w kierunku drużyny. Idę do szatni, gdzie biorę chłodny prysznic, aby się uspokoić. Od początku liceum zacząłem lubić Kuroo w ten dziwny sposób. Nie, to było znacznie wcześniej... Nie zdawałem sobie z tego sprawy. Od tamtego dnia, kiedy się poznaliśmy nachodził mnie prawie codziennie. Stał się jedyną osobą z zewnątrz, której zaufałem. W wolnym czasie graliśmy w siatkówkę, której nie cierpię aż do dzisiaj, ale dzięki niej mogę być z nim jeszcze częściej...
Tetsurou jest naprawdę irytujący, głośny, sprośny, wulgarny... Jednak ma w sobie to coś. Różni się od reszty. Szybko zdobywa nowych przyjaciół. Czasami czuję zazdrość, ale nie na długo...
Pomimo jego licznych wad, straciłem dla niego głowę. Pragnę być z nim bliżej, ale... obawiam się jak na to zareaguje. Zbyt często wysyła mi sprzeczne sygnały. Znamy się prawie dziesięć lat i boję się stracić mojego najlepszego przyjaciela. Sam nigdy go nie zaczepię, a on od tamtego wydarzenia z dzieciństwa nic szczególnego nie zrobił. Poza tym, pocałował mnie jedynie po to, abym zwrócił na niego uwagę. To był mój pierwszy i jedyny pocałunek... 

***

- Kenma? Co tu robisz?- właśnie skończył się trening, a ja siedziałem na ławce grając na konsoli.
- A na co to wygląda?- warczę starając się przejść trudny poziom.
- Serio?! Czekasz na mnie żebyśmy mogli razem wrócić do domu? Jesteś kochany!- przytula mnie.
- Kuroo!- syczę.
- Sorki, zaraz przyjdę!- woła i znika za drzwiami szatni. Oczywiście przegrałem i muszę przejść grę ponownie. Każdy jego najmniejszy dotyk wywołuje u mnie palpitację serca...
- Kenma! Jestem gotowy!- po piętnastu minutach wyłączam konsolę i chowam ją do torby. Idziemy w ciszy na przystanek.
- Co będziesz dzisiaj robił?- pyta mnie.
- Jutro jest test z matmy. A jak myślisz? Albo nie, lepiej nie mów, bo będzie jak zwykle...
- Brrr! Zawiało chłodem!- zachichotał.
- A ty?- zerknąłem na niego.
- Będę oglądał porno.
- Kuroo...- wzdycham.
- Będę dzwonił na seks linię.
- Kuroo, lepiej się już zam-
- Będę myślał o tobie.
- C-Co...?- z wrażenia prawie przewracam się o własne nogi.
- Uważaj!- łapie mnie za ramiona ratując przed upadkiem.
- D-Dzięki...- spoglądam w brązowe oczy. Uwielbiam na niego patrzeć. Jest taki przystojny... Znowu mam ochotę go pocałować. Albo nie, niech on pocałuje mnie.
- Kenma, wszytko okej?
- T-Tak...- Kuroo niespodziewanie przycisnął mnie do swojej piersi.
- Już raz upadłeś na boisku... Coś się stało? Masz jakieś problemy?- przeczesał moje włosy. Moim jedynym problemem jesteś TY!
- Puść mnie...- czarnowłosy sięga za mój podbródek i pochyla się w moim kierunku. To niemożliwe...- robię wielkie oczy. Wszystko zdaje się być w zwolnionym tempie. Jego usta są tak blisko... Jeszcze tylko kilka centymetrów. Pospiesz się...- przymykam powieki i rozchylam wargi.
- Kuroo! To ty?!- nagle słyszę wołanie nieopodal. Ciemnowłosy odsuwa się ode mnie. Obserwuję, jak  dwóch kolegów z drużyny biegnie w naszym kierunku.
- Też idziecie na przystanek?- pyta Tetsurou.
- Dzisiaj wyjątkowo tak. O, cześć Kenma! Wszystko w porządku? Jesteś czerwony na twarzy...- zasłaniam policzki dłońmi.
- To nic takiego...- mruczę i idę przodem. Podczas drogi metrem chłopacy zagadują Kuroo, a ja wyjmuję swoją konsolę i przysłuchuję się ich rozmowie. Wkurzające... Dlaczego się tak irytuję? Znowu nici z pocałunku...

***

Leżę na łóżku ze słuchawkami w uszach i wpatruję się w sufit. Próbowałem się pouczyć na jutrzejszy sprawdzian, ale nie potrafię się na niczym skupić. W głowie mam tylko jego... Jeszcze sekunda i... Pocałowałby mnie? A może chciał mi coś powiedzieć? Chyba, że znowu robił sobie ze mnie żarty... Nienawidzę siatkówki i tej głupiej drużyny. Już nigdy się nie dowiem...
Moje rozmyślania przerywa telefon. Wyjmuję komórkę z kieszeni i odczytuję wiadomość.


Od: Kuroo
22:46
"Śpisz?"

Do: Kuroo
22:47
"Nie. Wkuwam matmę. A Ty?"

Od:Kuroo
22:48
"Wyjdziesz?"

Do: Kuroo
22:48
"Późno jest"

Od: Kuroo
22:49
"To nie zajmie długo. Spotkamy się za 5 minut. Będę czekał w twoim ogrodzie."

Do: Kuroo
22:50
"Znowu zamierzasz się zakradać? Nie dość, że zbok to jeszcze zbir..."

Od: Kuroo
22:51
"Nic nie poradzę. Przyjdziesz?"


Wzdycham i niechętnie wstaję z miękkiego łóżka. Poruszam się jak najciszej potrafię. Schodzę schodami na dół i podchodzę do drzwi balkonowe, za którymi stoi mój przyjaciel. Wsadzam ręce do kieszeni spodni i idę w jego stronę.
- Miało być za pięć minut.- odzywam się jako pierwszy.
- To co tu robisz?- posyła mi swój szelmowski uśmiech.
- Ja? Mieszkam. Ty?
- Zakradam się jak zbok i zbir.
- Fajnie.
- No i super.- mierzymy się wzrokiem.
- No więc? Co ode mnie chcesz? Muszę się uczyć...
- No tak.- Tetsurou zbliża się do mnie o parę kroków.- Tutaj nikt nam nie przeszkodzi.- jego uśmiech się rozszerza, a mój puls przyspiesza. Ciemnowłosy pochyla się i złącza nasze wargi. Każda komórka mojego ciała krzyczy "nareszcie!". Wczepiam palce w jego białą bluzę z kapturem i staję na palcach, aby być bliżej niebiańskich ust. Pocałunek jest słodki i niewinny. Wyczuwam smak jego ulubionych płatków czekoladowymi oraz mięty.
- Kuroo...- rozchylam wargi, wpuszczając do nich ciepły język. Gdyby nie jego opiekuńcze i szerokie ramiona, nogi ugięły by się pode mną już dawno... Czarnowłosy przypiera mnie do drzewa wiśni i wsuwa kolano między moje nogi...
- Mhmm!- jęczę w jego usta. Szczupłe dłonie wędrują pod moją bluzkę. Wywołuje mrowienie i dreszcze na nagiej skórze. Po chwili zaczyna pieścić moje sutki i lekko za nie pociągać. Brakuje mi tchu. Przygryzam jego dolną wargę. Na szczęście zrozumiał ten sygnał i przerywa namiętny pocałunek. Nasze wargi są jeszcze przez sekundę połączone niewidzialną strużką naszej śliny. Nabieram potrzebnego powietrza przez usta.
- Kenma...- zauważam nieobecny wzrok Kuroo, który pociąga za sznurek moich szarych dresów.
- Oszalałeś?! Jesteśmy w ogrodzie!- ostrzegam.
- I co z tego? Wszyscy już śpią...- wsuwa palec za gumę spodni.
- A co jeśli ktoś nas zobaczy?
- Przez ten dwumetrowy mur? Jedynym zagrożeniem są twoi rodzice, którzy teraz smacznie chrapią w poduszki. No, proszę cię, Kenma!- Kuroo liże płatek mojego ucha...- Zróbmy to.- ... i przygryza je lekko.
- J-Jak? Tutaj?- czuję pieczenie na policzkach.
- Oczywiście nie pójdziemy na całość. Chyba że chcesz...?
- Debil.- prycham.
- Wiedziałem. No więc... może po prostu...- sięga dłonią dalej i...
- Ah! Kuroo...!- z moich ust wyrywa się niekontrolowany, trochę zbyt głośny odgłos.
- Ciszej...- całuje mnie po szyi i porusza rytmicznie dłonią. Serce wyrywa mi się z piersi, w uszach słyszę szum krwi, a w głowie mam mętlik...
- K-Kuroo... Ja tak nie chcę...- chwytam za jego nadgarstek i przy okazji łapię oddech.
- Hmm?- chłopak spogląda mi badawczo w oczy.
- R-Razem...- rozpinam mu rozporek.
- Jesteś pewien?
- Zamknij się, głupku.
- Jesteś taki uroczy...- całuje mój policzek i przybliża swoje biodra do moich. Następnie zaczyna nas obu zadowalać.
- K-Kenma... Dotknij mnie.- słyszę niski charkot. Spełniam jego prośbę...
- Kuroo...- szepczę w pewnym momencie.
- Dochodzisz?- posyła mi spragnione spojrzenie.
- Ch-Chyba... A ty?
- Ja też. Już prawie...- przyspieszamy swoje ruchy.
- Kuroo... Pocałuj mnie... Szybko!- proszę na granicy wytrzymałości. Złącza nasze wargi i połyka mój każdy odgłos oraz jęk. Po kilku sekundach dochodzimy w tym samym momencie. Tetsurou obejmuje mnie ramieniem. Kątem oka widzę, jak wyciąga chusteczki higieniczne z kieszeni.
- Kenma? Śpisz?- pyta składając delikatny pocałunek na moim czole.
- A co? Zaniesiesz mnie do łóżka jak księżniczkę?
- Gdybym mógł, zaniósłbym cię do mojego łóżka, gdzie z pewnością byś już nie zasnął...- uśmiecha się.
- Zbok.- mruczę w jego umięśniony tors. Przez chwilę trwamy w romantycznym uścisku.
- Lubisz mnie, Kenma?- przerywa błogą ciszę.
- Co to za pytanie? Po tym wszystkim...- Powiedz mu... Powiedz, Kenma.- Ja... kocham cię, Tetsurou.- szepczę na wpół przytomny. Przysuwam ucho do lewej piersi. Słyszę bicie jego serca. Jest strasznie głośne i szybkie... E-Eh?
- Kenma...
- T-To na razie!- rzucam się prawie biegiem w stronę domu. Niestety Kuroo mnie dopada i przytula.
- Jakbym teraz mógł pozwolić ci uciec?- mruczy w moje włosy.- Nie chcesz się dowiedzieć co ja myślę o tobie?
- Nie bardzo...- burczę zarumieniony po same czubki uszu. Jeszcze nigdy nie czułem się tak zawstydzony.
- Też cię kocham.- wyznaje i całuje mnie w kark.- Dobranoc.- odsuwa się. Kiedy się odwracam, widzę jak Kuroo przeskakuje przez mur na tle księżyca w pełni. Zachowuje się jak prawdziwy, dziki kot... Może uda mi się go przygarnąć?- na mojej twarzy pojawia się delikatny uśmiech.

****

Ohayo~! ^-^


One-shot wymyślony i napisany o trzeciej nad ranem, po południu poprawiony no i teraz... wstawiony! xD nazwijmy to moim opowiadaniem na wyładowanie stresu po trzech dniach matur ;_;

Tak naprawdę to nie cierpię pairingu KuroKen. Serio! ;-/ Kiedy oglądałam pierwszy sezon Haikyuu!! wiedziałam, że go nie polubię a nad ranem taka zmiana x'D, ale ta historia sama się napisała! >.<

Po obejrzeniu drugiego sezonu, pokochałam prawie wszystkie pairingi z HQ!! i teraz mam ogromny dylemat ;_; help me

Co do Losta, to się powoli piecze. Już mam część napisaną i kolejny rozdzialik będzie najprawdopodobniej gdzieś w połowie maja :)

PS. Dlaczego taki tytuł? Bo Kenma kojarzy mi się z piękną piosenką Lany Del Rey "Video Games" i kiedyś postanowiłam, że jeśli napisałabym z nim cokolwiek a nigdy się nie spodziewałam, że to zrobię xd, to tak się będzie nazywało to opowiadanie. I oto jest C:

(2)PS. W związku z moją tymczasową miłością do tego anime, może macie jakiś ulubiony pairing, z którym mogłabym coś napisać? ^-^ nazwę tą serię "odstresowe one-shot'y z HQ!! x'D"


Joleen :*