Drunk in love III

Opowiadanie yaoi- Akashi Seijūrō x Furihata Kōki 

- Ohayo, Kouki.- usłyszał szatyn budząc się z błogiego snu. Gdy otworzył oczy ujrzał niebiańską twarz czerwonowłosego.

- O-Ohayo, Seijuurou.- odpowiedział mu z uśmiechem. Mężczyzna zbliżył się do niego i złożył delikatny pocałunek na miękkich ustach kochanka.

- Masz ochotę na śniadanie?- zapytał wpatrując się w duże, migdałowe oczy.

- Pewnie. Zostało nam coś jeszcze?

- Obawiam się, że to będzie nasz ostatni posiłek.- westchnął Akashi.

- Rozumiem... Może dziś nas wypuszczą?- rzekł z nadzieją Furihata obejmując ciało mężczyzny.

- Może tak, może nie…- odparł czerwonowłosy. Po jakimś czasie usiedli razem w ich stałym miejscu i zjedli wspólne śniadanie.

- Co chcesz dziś robić?- zapytał Akashi dopijając swoją kawę.

- Eh? No... Nie wiem. Nie ma tu za dużo do wyboru... A-A co proponujesz?- odpowiedział z lekkim rumieńcem Kouki.

- Prysznic.- odrzekł mężczyzna.

- Też nad nim myślałem. Chętnie z niego skorzystam.- brunet uśmiechnął się na myśl o gorącej wodzie obmywającej jego ciało.

- Źle mnie zrozumiałeś, Kouki. Weźmiemy prysznic razem.- dodał z delikatnym uśmiechem Seijuurou.

- C-Co?! H-Hentai!- zarumienił się szatyn. Akashi zachichotał cicho.

- Akurat ja nie myślałem o niczym „nieczystym”.- posłał mu swój idealny uśmiech.

- Jaaasne.- mruknął brązowooki. Oczywiście podczas ich wspólnego prysznica, Seijuurou i tak dobrał się do Furihaty. Następnie przenieśli się do łóżka, gdzie spędzili aktywnie czas aż do samego południa.

- N-Nie... Sei... Wystarczy j-już...- jęknął zmęczony Kouki, gdy Akashi obcałowywał jego nagi bark pokryty ciemnymi śladami zębów.

- Kouki...- szepnął, a następnie ponownie wgryzł się w różową skórę na ramieniu bruneta.

- Jak przypomniałeś sobie moje imię?- zapytał nagle Akashi kładąc głowę na boku mężczyzny.

- Eh? No... nie wiem. Po prostu samo mi się wymsknęło, a potem przypomniało mi się, że sam kazałeś mi mówić po imieniu jak... No… Kochaliśmy się na podłodze.- rzekł speszony.

- Szczerze mówiąc... Ja wiedziałem, jak się nazywasz od samego początku. Tylko czekałem na twoją reakcję. Masz strasznie słabą głowę…- przyznał czerwonowłosy.

- T-Ty...! Ty kłamco! Dlaczego mi nie powiedziałeś?!- zawołał oburzony Kouki.

- Przecież już ci mówiłem... Czerpałem z tego ogromną przyjemność.- odparł muskając nosem jego szyję.

- Nie wierzę...!- westchnął szatyn przymykając swoje powieki.

- Wiesz, Kouki... Mógłbym tutaj zostać już na zawsze.- wyznał Akashi.

- Hmm? Dlaczego?

- W pracy ciągle mam masę roboty, w domu napiętą sytuację rodzinną, a moi najbliżsi przyjaciele rozeszli się po świecie.- pożalił się.

- Przykro mi. Nie wiedziałem...- Furihata nieco posmutniał.

- Nie przejmuj się tym. Dawałem sobie jakoś radę, prawda? Teraz też...

- Seijuurou...- brunet odwrócił się do niego przodem.

- Tak, Kouki?- zapytał dotykając delikatnie jego policzka palcami.

- Mogę zadać ci osobiste pytanie?

- Pytaj, najwyżej nie odpowiem.

- N-No więc... Etto... Masz... Masz kogoś?- zawstydził się Kouki, a jego serce zaczęło bić znacznie szybciej.

- Obecnie nie jestem w żadnym związku...- Dzięki Bogu!- pomyślał Furihata.

-... Nie licząc moich zaręczyn.- dokończył absolut.

- EEEH?!- zawołał oniemiały szatyn.

- Uspokój się. Mój ojciec to sobie wymyślił, kiedy byłem jeszcze w kołysce. Niestety, nie mam zamiaru jej poślubić.- odrzekł ze spokojem czerwonowłosy.

- T-To...- Kouki ugryzł się w język. Baka! Nie możesz powiedzieć, że „to dobrze”!- skarcił się w myślach.

- A ty? Umawiasz się z kimś?- zapytał Akashi wpatrując się w towarzysza.

- Ja? N-Nie. Też jestem wolny.- odrzekł speszony Furihata.

- Rozumiem.- uśmiechnął się Seijuurou i przytulił Koukiego bliżej do siebie.

- Szczerze, jestem tobą zainteresowany, Kouki. Bardzo zaintrygowany i nie ukrywam, że pragnę utrzymywać nasz kontakt.- wyszeptał podgryzając płatek jego ucha.

- T-Tak? Dlaczego...?

- Bo mi się podobasz. Bardzo mi się podobasz...- powiedział dotykając jego nagiego ciała smukłymi dłońmi.

- Jako osoba, czy... chodzi tu tylko o moje ciało?

- A nie mogę zaznaczyć dwóch odpowiedzi...?- uśmiechnął się zadziornie Akashi.

- Chyba można zrobić wyjątek...- odpowiedział szatyn z uśmiechem.

- Jesteś cudowny, Kouki. Pozwól, że cię wynagrodzę.- rzekł mężczyzna i złączył ich usta w długim pocałunku.

-S-Sei!- jęknął Kouki, gdy Seijuurou przybliżył go do siebie i wtedy, nagle, zupełnie niespodziewanie drzwi sypialni się otworzyły.

- Co tu się do cholery wyprawia?!- mężczyźni ujrzeli dwie, znajome postacie. Jedna z nich była niewysoka, szczuła z niebieskimi oczami i włosami, a druga- umięśniona, postawna z czerwonymi włosami i tęczówkami. Oboje mieli na sobie wyjściowe ubrania.

- K-Kuroko?!- zdziwił się brunet.

- Ohayo Furihata-kun, Akashi-kun.- przywitał się ze spokojem Tetsuya.

***

-... drzwi były zamknięte na klucz, więc nie mogliśmy wyjść.- opowiedział im całą historię Kouki, gdy usiedli razem w salonie.

- Furihata-kun, ty... Naprawdę nic nie pamiętasz?- zapytał zdziwiony Kuroko. Brunet pokręcił przecząco głową.

- Dwa dni temu kończyłeś późno pracę. W biurze dałeś mi przez przypadek swój ważny raport na spotkanie z innymi dokumentami, które miałem przejrzeć. W biegu przyjechałeś do mojego mieszkania, ale ja byłem już w taksówce, bo miałem zaplanowany wyjazd z Kagamim. Żeby się nie spóźnić, dałem ci moje zapasowe klucze, abyś zabrał raport z komody w salonie. Było już dosyć późno, więc pozwoliłem ci przenocować w naszym mieszkaniu. Pewnie potem poszedłeś się napić do pobliskiego baru. Jednak każdy wie, że masz niezwykle słabą głowę... Dlatego przypadkowo wylądowałeś u nas i... zabalowałeś. Zdarza się.- opowiedział ze zrozumieniem niebieskowłosy.

- Kuroko-kun... Najmocniej cię przepraszam! Pokryję wszystkie koszty, posprzątam i...!

- Nie martw się Furihata-kun. Nie jestem zły...

- Ale ja tak! Co to ma znaczyć?! Kuroko! Oni się dymali w naszym łóżku!- zawołał oburzony mężczyzna.

- Kagami-kun, wyrażaj się proszę. Poza tym, Akashi-kun... Co ty tutaj robiłeś?- zadał pytanie czerwonowłosemu.

- Byłem w tamtym barze żeby odwiedzić Ryoutę i tak samo jak Kouki, nie pamiętam reszty wydarzeń.- wyjaśnił wprost Seijuurou. Kuroko wraz z Kagamim wymienili podejrzliwe spojrzenia.

- Naprawdę, bardzo was przepraszam...- powiedział szatyn kłaniając się w pas. Po tym jak wyjaśnili im sytuację z nakryciem Kuroko pożyczył im ubrania ze swojej walizki i razem posprzątali mieszkanie. Na końcu Akashi wypisał Tetsuyi czek ze sporą kwotą oraz upierał się żeby chłopak go przyjął. Głównie chodziło mu o milczenie...

- Więc co to oznacza? Jesteście parą, czy nie?- zapytał zaciekawiony niebieskowłosy, gdy mężczyźni zbierali się do wyjścia.

- C-Co? Nie... Nie wiem.- speszył się Kouki.

- Nieważne.- westchnął zawiedziony Kuroko. Po chwili pojawił się czerwonowłosy z Kagamim.

- Jeszcze raz za wszystko dziękujemy i przepraszamy za kłopot.- powiedział szatyn.

- Oddam ci ubrania jutro w pracy.- obiecał brązowooki, gdy Akashi otworzył drzwi.

- W porządku, Furihata-kun.- zgodził się z uśmiechem na ustach.

- No to my już będziemy szli. Do jutra Kuroko-kun, Kagami-kun!- pożegnał się z nimi brunet. Kiedy wyszli z mieszkania Kouki odetchnął głęboko i zaczął iść w stronę windy.

- Musimy iść po swoje rzeczy.

- Co? Jak to?- zdziwił się mężczyzna.

- Przypomniało mi się coś... Możliwe, że nie wszystko stracone.- po chwili zwrócili się w stronę baru „Monochrome”. Po ciele Furihaty przeszedł nieprzyjemny dreszcz. Nigdy więcej alkoholu...- przysiągł sobie.

- Ryouta!! Jesteś tu?!- zawołał donośnie Akashi. Po chwili z kantorka wyszedł młody, przystojny blondyn w brązowym kapeluszu, jasnym sweterku i czarnych, obcisłych spodniach.

- Akashicchi!- ucieszył się na widok znajomego.

- Ryouta, wiesz gdzie są nasze rzeczy?- zapytał prosto z mostu czerwonowłosy.

- Oczywiście, że tak! Przechowałem je za ladą.- odrzekł wyciągając pudło z różnymi „znalezionymi” rzeczami.

- Mój telefon...! Portfel i... marynarka!- zdziwił się Kouki. Wybrali swoje własności z pudła, po czym Kise schował je z powrotem.

- Ależ zabalowaliście ostatnio! Dzięki wam mój klub ma teraz całkiem niezłą opinię!- zachichotał blondyn i puścił do nich oko.

- Ryouta, oczekuję od ciebie całkowitej dyskrecji.- ostrzegł Akashi.

- No problem, Akashicchi!- uśmiechnął się szeroko i lekko ukłonił.

- Idziemy, Kouki. Miłego dnia, Ryouta.

- Bye, bye~!- pomachał im na pożegnanie.

- Podwiozę cię. Zaraz wezwę mojego szofera.- zaproponował Akashi, gdy wyszli z baru.

- Nie trzeba. Poza tym, muszę jeszcze gdzieś wstąpić.- odparł Furihata włączając swój telefon. Następnie zaczęli wymieniać stęsknione spojrzenia.

- No to... Do zobaczenia.- gdy Kouki chciał się oddalić, Akashi pociągnął go za nadgarstek i przytulił do siebie. Szatyn wtulił się w jego idealne ciało.

- Będę tęsknił... Kouki.- wyszeptał mu do ucha. Po ciele bruneta przeszedł dreszcz.

- Ja też... Seijuurou.- odparł szeptem brązowooki. Rozstali się na skraju dróg.

 Następnego dnia Kouki wspominał ubiegły weekend jako wymarzony sen. Po raz pierwszy w życiu doświadczył czegoś tak niesamowitego i nierealnego. Jak każdego dnia, siedział za swoim biurkiem w pracy, która jak zwykle przytłaczała go jeszcze bardziej niż kiedykolwiek i rozmyślał o dwukolorowych tęczówkach ukochanego.

- Furihata! Za mną!- usłyszał nagle głos swojego szefa. Kouki zabrał potrzebne rzeczy i podszedł do otyłego mężczyzny z nieświeżym zarostem.

- Gdzie idziemy?- zapytał po drodze szatyn.

- Na spotkanie. Mam nadzieję, że jesteś dobrze przygotowany.- powiedział podejrzliwie. Ciągle był zły za brak powiadomienia ze strony pracownika o jego nieobecności.

- T-Tak...- odpowiedział, a w myślach znowu przypomniał mu się Seijuurou. Cholera! Zapomniałem poprosić o jego numer! Jak teraz się z nim skontaktuję?! Może Kuroko go zna...?- zastanawiał się.

- Witam serdecznie. Cieszymy się, że zgodził się pan na naszą ofertę...- usłyszał wchodząc do sali zebrań. Jego współpracownik- Toki już witał ważną osobę, która podpisała z nimi ważny kontrakt.

- To czysta przyjemność z wami pracować. Czekam na rezultaty naszej pracy.- puls Koukiego przyspieszył. Znał ten melodyjny głos... Słyszał go, gdy ukochany trzymał szatyna w objęciach i szeptał czułe słówka do ucha brązowookiego. To przecież niemożliwe!- przeszło mu przez myśl.

- Przepraszam za drobne opóźnienie.- powiedział właściciel.

- Niech panu przedstawię, to szef naszego biura- Tanaka Kamiya, a to jego asystent- Furihata Kouki. Panowie, to nasz nowy wspólnik, pan Akashi Seijuurou.- przedstawił ich sobie Toki. Oczom szatyna ukazał się czerwonowłosy mężczyzna o złotoczerwonych tęczówkach w szarym, drogim garniturze z ciemnym krawatem. Gdy zauważył zaskoczonego Furihatę na jego ustach pojawił się niekontrolowany uśmiech, który Kouki tak dobrze zdążył już poznać...

- To zaszczyt z panem pracować.- uścisnął jego dłoń szef Tanaka. Po chwili brunet stanął oko w oko ze swoim nowopoznanym kochankiem, z którym spędził weekend oraz jak się okazało- szefem.

- Miło mi cię poznać, Furihata Kouki. Liczę na naszą owocną pracę.- powiedział dotykając jego dłoni.

- Ja również, Akashi-san.- odrzekł brązowooki.

*THE END*

******

Cześć Słodziaki! ^^

To już koniec tej słodkiej, krótkiej serii o AkaFuri, jak się pewnie domyśliliście. Miałam pomysł i go w pełni zrealizowałam, więc jestem zadowolona ;)

- Szczęśliwy?- pytam Akashiego, który rozwiązuje zadania z matematyki przy moim biurku.

- Liczyłem na dłuższą serię...- mruczy pod nosem.

- AAAH! Akashi-sama! Błagam cię!!- wołam zdołowana.

- No co? Takie jest moje zdanie.- odpowiada szczerze.

- Nie martw się, jeszcze zobaczysz, że napiszę coś takiego, że się zdziwisz!

- Nie wątpię...- uśmiecha się tajemniczo.

Joleen :*