Rozdział XX

„Lost in the Darkness”                           UWAGA+16!!!

- Porąbało cię do reszty?!- warknął zszokowany Armin.

- Ciszej idioto!- syknął na niego Connie.

- Skąd to masz?!- zapytała Crista.

- Zabrałem z domu. Spoko loko luz i spontan, starzy się nie skapną! Możemy zaszaleć!- zachichotał Springer.

- Czy ty siebie w ogóle słyszysz?! Schowaj to, a najlepiej wyrzuć!- zagroził blondyn.

- Zrobimy tak, na razie każdy dostanie po trochu. Ten kto nie wypije do dna swojej doli, ten... Musi skoczyć do rzeki i spać nago na dworze!- wymyślił Connie z szerokim uśmiechem.

- To niedorzeczne! Ja stąd idę!- podniósł się Armin i zerknął ukradkiem na mnie.

- Ktoś jeszcze wycofuje się, jak ta blond ciota?- wskazał na chłopaka Springer.

- Przesadzasz, Connie!- warknęła na niego Crista.

- No dobra, to ktoś jeszcze chce nas opuścić?- popatrzył na resztę zebranych. Nikt nie ruszył się z miejsca. Kątem oka widziałem, jak Armin rzuca mi zdegustowane spojrzenie i odchodzi w stronę naszego domku. Poczułem się jak śmieć. Chciałem za nim pobiec i pogadać, ale... moje nogi ani drgnęły. Spojrzałem na moich nieco zmieszanych towarzyszy. To nie skończy się dobrze...- pomyślałem w duchu.

- Wszyscy mają swoje kubki? Nalewam~!- po chwili każdy z obecnych trzymał w dłoni trochę alkoholu w białych, plastikowych naczyniach po sokach.

- Do dna moi drodzy!- zawołał Connie. Nie minęło dużo czasu, zanim Connie, Sasha i Thomas siedzieli z pustymi kubkami spoglądając z rozbawieniem na resztę. Przełknąłem ślinę i spojrzałem na tajemniczą ciecz. Postanowiłem posmakować trunku. Przysunąłem przedmiot do ust. Moje nozdrza zaatakował odpychający, ostry zapach.

- Dajesz nowy!- zawołał Springer obejmując Sashę. Przechyliłem kubek i poczułem w gardle gorzki smak, który powoli spływał po moim przełyku aż do samego żołądka. Krew zaczęła szybciej płynąć w moich żyłach, a zmysły miałem przytępione. W pewnym momencie skrzyżowałem swoje niepewne spojrzenie razem z przestraszonymi, błękitnymi oczętami. Biedna Crista siedziała jak trusia przy ognisku oraz cała się trzęsła.

- Crista~! Czyżbyś chciała nocować z wilkami na golasa...?- zachichotał Connie widząc zdenerwowanie dziewczyny. Blondynka ścisnęła kubek w ręce. Była bliska płaczu. Wszyscy patrzyli na nią z wyczekiwaniem... Dlaczego zostałaś, głupia...?- pomyślałem wstając z miejsca i podchodząc do niej. Spojrzała wprost na mnie swoimi pięknymi oczętami, w których zabłysła iskierka nadziei na ratunek. Wziąłem naczynie z jej bladych dłoni i wypiłem zawartość.

- Jeager! Niezły z ciebie zawodnik!- pochwalił Thomas.

- No dobra, czas rozpocząć grę!

- Jaką znowu grę...?- zapytała nieco znużona niewielką ilością alkoholu Mina.

- Zagramy w butelkę. Każdy musi zadać zadanie przeciwnikowi. Ten, kto nie będzie potrafił wykonać zadania- pije shota! Dodatkowo jeżeli przeciwnik wypełni polecenie- osoba, która wymyśliła zadanie pije dwa shoty!- omówił instrukcje Connie.

- Niech będzie!- zgodził się blondyn pocierając swoje dłonie.

- My się piszemy!- odpowiedziała Hannah z głupkowatym uśmiechem. Następnie usiedliśmy w węższe koło. Po mojej prawej siedział Thomas, a po lewej Marco. Nadeszła pora na pierwszą rundę, którą wygrała Hannah. Zakręciła butelką. Wypadło na Marco.

- Hmmm... Masz opowiedzieć jakiś sprośny kawał.- wymyśliła rudowłosa.

- Heh? To przecież takie proste!- mruknął Connie.

- Emm... Etto...- zastanawiał się chwilę ciemnowłosy. Niestety poległ.

- Biiiip! Czas minął! Pijesz Marco Polo!- łysy chłopak nalał mu trochę alkoholu do białego kubka. Czarnowłosy spojrzał z niesmakiem na naczynie, ale wypił całą zawartość.

- Następny!- graliśmy przez jakąś godzinę. Aż w końcu "królem" był Connie i wypadło na Cristę. No to koniec...- zakląłem w duchu.

- Connie! Daj jej spokój! Miej litość!- prosili go młodzi.

- Cisza! Crista... Crista... Już wiem! Twoim zadaniem jest... pocałować Erena! W usta!!- roześmiał się na głos. Serce podskoczyło mi do gardła. Spojrzałem na zdenerwowaną blondynkę.

- J-Ja...!- zaczęła z krwawym rumieńcem na policzkach.

- Albo Thomasa. Mi to obojętne...- dodał Springer i założył rękę na ramię nieprzytomnej Sashy.

- Gorzko! Gorzko!- szeptała reszta, aby nie zbudzić innych uczniów w domkach oraz opiekunów. Niebieskooka spojrzała na mnie i Thomasa. Po chwili wstała oraz chwiejnie podeszła... oczywiście do mnie.

- Haha! Wiedziałem!- zawołał głośno Connie, po czym został uciszony przez resztę.

- E-Eren-kun... Zgadzasz się...?- zapytała trzepocząc niewinnie długimi, ciemnymi rzęsami. Nie odpowiedziałem. W głowie mi szumiało, byłem zmęczony i otumaniony. Ma takie piękne oczy... Niebieskie... Levi też ma niebieskie... ale znaaacznie piękniejsze... Jak skradzione diamenty....- majaczyłem w myślach.

- Le...vi...- wyszeptałem cicho i ująłem delikatnie twarz blondynki w obie dłonie. Następnie poczułem delikatny dotyk, niczym skrzydeł motyla na moich wargach.

- O mój Boże! Zrobili to...! Brawa!- słyszałem głosy i wiwaty.

- OY!! Co się tu dzieje?!- zawołał donośnym głosem Erwin.

- Osz...! Spadamy! Chowaj to, idioto! Eeech... Dobry, Erwin-san!

- Jest już po północy! Czemu nie jesteście w domkach?!

- Już zmykamy! Rozmowa nas tak wciągnęła! Hahaha! Naprawdę...!- poczułem, że ktoś bierze mnie pod ramię. Następnie jakoś doczołgałem się do swojego łóżka, ale nie byłem w stanie utrzymać się na własnych nogach, ani trzeźwo myśleć.

Eren...? Eren... Coś ty znowu narobił? Mój mały, niemądry chłopczyk...- kobiecy, przyjazny ton... miękki dotyk na mojej twarzy...

Kaasan... Zostaw mnie... Nie widzisz w jakim jestem stanie...?- odparłem odsuwając twarz od jej dłoni.

Taki nieodpowiedzialny... Musisz wyrosnąć na mężczyznę. Kto zaopiekuje się Mikasą i Arminem?

Nie ja... Spieprzyłem to mamo... Mikasa... Ona...- po moich policzkach spłynęły łzy.

Będzie dobrze. Jestem zawsze z tobą... Pamiętaj... Kocham...- osoba znikła w ciemnościach.

... Cię.- dokończyłem za nią.

*****

Witajcieee!~

Nie pytajcie o szczegóły... Błagam. Eren ma słabą głowę. Po kilku shotach już padł xD Urwane wspomnienia, myśli... No i jeszcze mamusia mu się przyśniła!

W następnym rozdziale- kac, powrót do domku i nareszcie... Levi! ^^ <3

PS. Raaany... To już 20 rozdział! o_O a końca nie widać xD

Joleen :*