Mikołajkowe TsukiYama ^^

Opowiadanie yaoi- Tsukishima Kei x Yamaguchi Tadashi

UWAGA +18!!!

- T-Tsu-Ah!-kki...!- słodkie, urwane jęki to prawdziwa muzyka dla moich spragnionych jego głosu uszu.
- Opuść swoje biodra... Tadashi.- mruczę lekko zniecierpliwiony wpatrując się w każdy, najmniejszy detal nagiego, wilgotnego od potu ciała mojego chłopaka. Yamaguchi pochyla się nade mną w dosyć wyuzdanej pozycji, nabijają się na mnie z westchnieniem. Łapię za jego pośladki i lekko je rozsuwam, aby ułatwić mu zadanie.

- P-Przestań... S-Sam to zrobię...!- wykłóca się czarnowłosy. Słodki. Przepiękny. Cudowny. Cholera, zdecyduj się! Niech będzie... "mój". Opieram swoje ręce na pościeli oraz spoglądam na brązowookiego z zaciekawieniem. Nie mogę powstrzymać uśmiechu na ustach. Klatka piersiowa Yamaguchiego podnosi się i opada w szybkim tempie. Jego usta są wysuszone niczym pustynia, ciemne kosmyki z grzywki przylegają do wilgotnego od potu czoła, a na policzkach widnieje smuga gorącej czerwieni. Chłopak przymyka powieki. Jedną dłoń opiera o moje biodro, a drugą sięga między swoje nogi. Oblizuję dolną wargę nie spuszczają z niego swoich pilnych oczu.
- Tadashi... Szybciej.- ponaglam, czując moje sięgające zenitu pożądanie. Pragnę go. Chcę w końcu mieć swój pierwszy raz z Tadashim tak, jak należy. Zwłaszcza, gdy jesteśmy w tej pozycji... Kso. Zaraz pożrę go żywcem.
- K-Kei...- mamrocze moje imię w najbardziej kuszący sposób na całej ziemi. Widzę dreszcz przechodzący jego smukłe ciało i w końcu wyczekiwany przeze mnie ruch... Moje całe ciało spina się w gotowości.
- Ta-Tadashi...?- nagle obraz seksownego młodzieńca rozmazuje się przed moimi oczami. Zamiast siedzącego na mnie okrakiem bóstwa, widzę białego kota, który wykonuje swoją poranną toaletę na moim łóżku.
- To są chyba jakieś żarty...- warczę, a następnie unoszę lekko kołdrę. Stale czuję moje podniecenie sennymi wizjami, ale łudzę się, że-
- No pięknie...

Tsukishima Kei. Lat osiemnaście. W snach fantazjuje o swoim chłopaku i po raz szósty w tym tygodniu zajmuje się domowymi obowiązkami, włącznie z praniem.

***

Tak dalej być nie może! Czuję się jak jakieś pieprzone zwierzę podczas rui. Prawie noc w noc śnią mi się zboczone scenki z Yamaguchim, a w ciągu dnia próbuję molestować go w szkole. Niewystarczająco... Potrzebuję jakiejś ogłady lub... spełnienia.
- Tsukki!- słyszę przebijający się głos przez głośną muzykę dobiegającą z moich słuchawek. Odwracam się i widzę chłopaka biegnącego w moim kierunku. Ma na sobie ciemnobrązową kurtkę z jasnym futerkiem przy kapturze, szkolną torbę przewieszoną przez ramię oraz rękawiczki skrywające jego delikatne dłonie. Szeroki, szczery uśmiech maluje się na piegowatej twarzy.
- Spóźniłeś się, Yamaguchi.- mruczę zerkając w bok. Słodki. Jak cholera... Kso. Chcę go mieć.
- Gomen, Tsukki. Jeden autobus mi wypadł i...- Zaróżowione wargi, zaczerwienione od zimna policzki, błyszczące, migdałowe oczy...
- T-Tsukki, słuchasz mnie?- pyta nieco zmieszany zawodnik drużyny Karasuno. Przez chwilę nie odpowiadam i wpatruję się w tańczące iskierki w jego ślepiach.
- Chodź ze mną.- łapię Tadashiego za nadgarstek i prowadzę do opustoszałej sali gimnastycznej. Kiedyś- mojego szkolnego azylu, a teraz naszego. Związek, to dosyć ciekawe doświadczenie. Wszystko, co masz w posiadaniu zostaje przekrojone na pół. Nie masz już żadnych tajemnic, własności...

Wspólnie. Całe życie. Na zawsze.

- T-Tsu-Mmm!- po zamknięciu drzwi, rzucam się do ataku na upolowaną zwierzynę. Wpijam się w słodkie wargi ukochanego, smakuję i konsumuję. Nareszcie...
- Haa-Ah! K-Kei...!- woła rozdygotany, gdy wsuwam swoje kolano między jego trzęsące się kończyny. Nie sądzę, żeby zimno było tego powodem. Wręcz przeciwnie. Prawdziwy upał.
- Tadashi...- szepczę odpinając dwa pierwsze guziki kurki ciemnowłosego. Potem sunę koniuszkiem językiem po jego bladej szyi aż do samego ucha. Yamaguchi cały drży i zaczyna oddychać przez usta. Wzrok chłopaka staje się zamglony, a swoje palce wbija w rękawy mojego płaszcza.
- Ta...dashi...- szepczę wprost do ucha brązowookiego lekko skubiąc je zębami.
- N-Nie! K-Kei! Proszę...!- łka cicho. Znam wszystkie twoje słabe punkty. Znam je na pamięć. Chcę dowiedzieć się więcej, nauczyć się kolejnych, abyś już nigdy nie potrafił mi uciec. Nie będziesz w stanie się przede mną skryć. Odnajdę cię wszędzie...
- Przestanę, ale pod jednym warunkiem...- wzdycham zniżając swoje dłonie na kościste biodra bruneta, a później pośladki. Muszę zagryźć wargę, aby się powstrzymać przed następnym ruchem.
- Ah!- wzdryga się Yamaguchi.
- Przyjdziesz dzisiaj do mnie, Tadashi. Nie będzie więcej wymigiwania się, jasne? Chyba, że wolisz być wziętym tu i teraz...- na mojej twarzy pojawia się półuśmiech.
- K-Kei! Co ty mó-?!- zamiera wpół zdania patrząc mi w oczy.

Głód. Palące pragnienie.

Nie jestem sobą... Widzisz to, prawda?

- Rozumiesz, Tadashi?- pytam czekając z wyczekiwaniem na jego odpowiedź. Chłopak kiwa twierdząco głową i zerka w bok z zawstydzeniem.
- T-To moja wina... W-Więc muszę ponieść ko-ko-konsekwencje...- Jąka się tak rozkosznie... Muszę odejść. Wytrzymać. Ale już niedługo...
- Dokładnie, mój kusicielu.- szepczę blisko szyi mojego kochanka, a następnie cofam się kilka kroków w tył. Zauważam, jak jego nogi drżą. Jest bezsilny i gotowy.
- K-Kei... proszę...- napotyka mój wzrok.
- Nie, Tadashi. Musisz poradzić sobie sam. Tak jak ja każdego poranka.- rzucam i poprawiam swoje okulary. Nie wydaje się zdziwiony. Doskonale o tym wie. Pamiętam, że był o wiele bardziej speszony, gdy mu to wyznałem. Może nawet bardziej niż ja? Powoli zwracam się ku wyjściu...
- Kei!- woła mnie. Przystaję.
- Słucham. Chciałeś coś powiedzieć?- wyczekuję jego pozwolenia.
- Nie... Nie zostawiaj mnie...
- Nigdy cię nie zostawię. Wiesz o tym. Coś jeszcze?- Nie ulegnę. Jestem silny. Musisz poczuć, jak to jest...
- P-Proszę... Kei... Błagam...!- słyszę jego płaczliwy głos. To jest to. Odwracam się w jego stronę. Widzę jak wzdryga się, gdy zauważa, iż na niego patrzę.
- Szybko. Niedługo będzie przerwa.- zdejmuję swoją kurtkę i odkładam na podłogę. Obserwuję, jak Tadashi robi to samo. Jego palce zaczynają drżeć, kiedy odpina kolejne guziki.
- Nie umiesz się nawet rozebrać? Tsk. Uciążliwy...- podchodzę do niego oraz pospiesznie pozbywam się nakrycia czarnowłosego. Brązowa kurtka opada z szelestem na ziemię. Przez krótką chwilę jedynie mierzymy się wzrokiem. Chłopak wyciąga rękę i łapie za rękaw mojego mundurka.
- K-Kei...
- Przecież wiem.- ucinam i przysuwam się do niego bliżej. Następnie szukam dłonią rozporka w jego spodniach.

- M-Może-
- Zrobię to ustami.- informuję, zsuwając spodnie Yamaguchiego do wysokości kolan.
- H-Ha?! Kei, nie...!
- Cicho. Bądź wdzięczny i... oddaj się przyjemności.- mówię i biorę go do ręki.
- Kei...!- spoglądam na twarz przyjaciela w kolorze dojrzałych buraków.
- Nie denerwuj się tak. To przecież nie pierwszy raz-
- O-O-Okulary...- szepcze cicho Tadashi. Nie wiem czy dobrze usłyszałem...
- Eh?- mrugam zdziwiony.
- Zdejmij... okulary.- mówi pewniej oraz nieco głośniej.
- Ach. Masz rację.- odsuwam się i wykonuję polecenie.
- Potrzymasz?- oddaję przedmiot do jego dłoni.
- Schowaj je do kieszeni mundurka.- kiedy okulary są już bezpieczne, zbliżam się do ciemnowłosego na nowo.
- K-Kei...- słyszę westchnienie. Nie martw się. Sprawię, że zapomnisz jak oddychać...- przejeżdżam po jego całej długości językiem.
- Aaah...- jęczy Yamaguchi, gdy wsuwam go do ust. Czuję na języku słony smak. Heeh... Jeszcze trochę dłużej i nie potrzebowałbyś mnie do niczego...- myślę i zaczynam poruszać głową.
- Tsu-Ah!- Mówimy sobie po imieniu od niedawna. Tak naprawdę, to... jesteśmy ze sobą już cztery miesiące. Powinien się już przyzwyczaić, chociaż uważam to za słodkie, gdy jego mózg zaczyna szwankować i zdarza mu się nazwać mnie tym głupim przezwiskiem podczas naszych zbliżeń. Nie może skupić się zupełnie na niczym. Jestem tylko ja.
- T-Tsukki... Ja... Puść...- daje mi znać, że jest już blisko. Ani mi się śni... Co zrobi woźny, jak zobaczy tutaj jakieś ślady naszej obecności? Nie mogę stracić "naszej" skrytki...- przyspieszam swoje ruchy. Ostatnie pchnięcia biorę trochę głębiej, aby mógł spokojnie dojść w moich ustach.
- N-Nie! Tsu-AH!- wydaje okrzyk, a ja czuję jak słona ciesz spływa do mojego gardła. Przełykam zawartość i puszczam go wolno. Tadashi od razu zsuwa się plecami po ścianie w dół. Jego oddech jest przyspieszony, tak samo jak puls. Dotykam wilgotnych warg palcami, aby upewnić się czy jestem czysty.
- Tadashi. Okulary.- Mam trochę zachrypnięty głos, ale to nic. Przejdzie. Yamaguchi wyciąga swoją dłoń. Ku mojemu zdziwieniu ląduje ona na moim policzku, a nie w kieszeni mundurka.
- Pocałuj mnie...- prosi.
- Na pewno? Przed chwilą miałem w ustach...- czuję na wargach coś miękkiego i ciepłego. Przymykam powieki oraz wsuwam język do wnętrza jego ust. Brązowooki cicho wzdycha oraz wczepia swoje palce w moje włosy.
- Kocham cię.- szepcze, gdy kończę pocałunek. Zawsze, gdy wypowiada tą sentencję, która wcześniej kojarzyła mi się jedynie z kłamstwem, czuję uścisk w piersi.
- Ja ciebie też.- wyznaję i całuję kącik jego ust.
- Musimy już iść.- mówię. Tadashi kiwa głową i zaczyna się ubierać.
- Proszę.- podaje mi moje okulary, które zakładam na nos. Pierwsze, co dokładnie widzę po ich założeniu, to jego uśmiech.
- Chodźmy, Tsukki.
- Zamknij się, Yamaguchi.
- Gomen, Tsukki!

***

- Nice! Oby tak dalej, Tsukishima!- chwali mnie kapitan. Po rozgrzewce, mieliśmy zagrać krótki mecz. Nie miałem ochoty grać, ale skoro reszta się tak uparła...
- Kurde!! Czemu nie jestem taki wysoki?!- woła nadąsany Hinata.
- Ale za to jesteś super słodki!- uśmiecha się szeroko Nishinoya.
- N-Nishinoya-senpai! Ja wcale nie chcę być słodki! Chcę być wysoki!!
- Heeh? Czyli ja nie jestem "super słodki"?- pytam swoich starszych kolegów z drużyny, którzy zrywają boki ze śmiechu.
- Ani trochę!- śmieje się Tanaka.
- Tak samo jak Kageyama! Obaj macie poważny problem...!- przestaję słuchać ich głupich rozmów i odpływam myślami, wpatrują się w Tadashiego. Chłopak ćwiczy trochę dalej razem z naszą nową menadżerką, która podbija piłkę. Mógłbym patrzeć na niego całą wieczność... Jego ruchy są dosyć niezdarne, ale nieustępliwe i silne. Jest taki skupiony, w przeciwieństwie do dzisiejszego poranka...
- Tsukishima...?
- Jeszcze pięć minut przerwy.- rzucam i podchodzę do Yamaguchiego, gdy Yachi znika z pola widzenia. Zapewne poszła po ręczniki oraz napoje dla drużyny.
- Wyprostuj się bardziej i ugnij kolana.- komentuję przyglądając się chłopakowi z bliska.
- T-Tsukki!!- brązowooki podskakuje z zaskoczenia.
- Twoje ręce są zbyt luźne. Muszą być sztywne, żeby piłka daleko się odbiła.- radzę mu dalej.
- T-Tak...?- pyta prezentując mi swoją pozycję do odebrania serwu.
- Nie. Ugnij kolana. Jeszcze bardziej. Teraz zmień ułożenie rąk. Nie tak... Yamaguchi.- podchodzę za jego plecami i łapię za znajome ramiona. Pomagam mu ustawić się poprawnie.
- Idealnie.
- D-Diękuję, Tsukki.- ciemnowłosy posyła mi swój ciepły uśmiech. Ukradkiem zerkam w stronę drużyny. Wszyscy są zajęci rozmową z nauczycielem Takedą. Świetnie. Nachylam się do jego ucha.
- Rozmawiałem z mamą. Będzie dzisiaj do późna w pracy, a Akiteru nocuje u kolegi. Co ty na to?- widzę jak mój przyjaciel cały się spina i rumieni.
- O-Oszalałeś?! Jeśli ktoś nas zobaczy...!
- Czekam na ciebie po treningu przed szkołą.
- Tsukki...- szybko muskam ustami jego ciepły policzek, a następnie powracam do drużyny.

***

- Znowu się spóźniłeś.- warczę widząc postać zbliżającą się do mnie niepewnym krokiem.
- Gomen. Rozmawiałem z Shoyou...
- Masz wszystko? Możemy iść?- wpatruję się w jego zaczerwienioną twarz.
- T-Tak...!- odpowiada po chwili.
- Świetnie. Dzwoniłeś do domu?- pytam bez zbędnych ceregieli.
- J-Ja... Już dzwonię!- odpowiada i wyciąga telefon z kieszeni kurtki. Udaję, że nam włączone słuchawki, a tak naprawdę, to przysłuchuję się jego rozmowie, aby upewnić się, że nie próbuje mi uciec. Kiedy kończy rozmowę, chowam sprzęt do torby i zerkam na chłopaka.
- Z-Zgodziła się.- kiwam głową. Oczywiście. Przecież jest "pod dobrą opieką".
- Co jej powiedziałeś?- pytam, choć wszystko doskonale słyszałem.
- Powiedziałem, że będziemy uczyć się matmy. Niedługo jest sprawdzian i...
- Będziemy powtarzać w piątek. Nie musisz się martwić.- ucinam jego wypowiedź.
- Co-Naprawdę?! Jesteś najlepszy, Tsukki!- czuję własny rumieniec na policzkach. Nie byłem przyzwyczajony do komplementów... i chyba nigdy nie będę.
- To przecież nic takiego...- mruczę wtulając czubek nosa w szalik, który dostałem od Yamaguchiego na urodziny.
- Nieprawda! Ratujesz mi skórę! Zresztą jak zwykle...- uśmiecha się brązowooki.
- To byłoby dla mnie uciążliwe, gdybyś kiblował rok w szkole. Poza tym, musisz jakoś mnie reprezentować swoją postawą...- tłumaczę.
- Eh? Czemu?
- No nie wiem. Może dlatego, że jesteśmy parą?- prycham. Chłopak przystaje, a ja odwracam się do niego.
- Co tak stoisz?- pytam.
- Nie wiem co mam zrobić... Jestem taki szczęśliwy i wzruszony i... pada śnieg!
- Ha?- przekręcam lekko głowę na bok.
- Spójrz, Kei! Śnieg!- woła radośnie Tadashi i wskazuje ręką w górę.
- Faktycznie...- przyglądam się białym, błyszczącym drobinom spadającym z nieba.
- Nareszcie... Święta bez śniegu to nie święta!- śmieje się cicho czarnowłosy.
- Tsk. Co w tym takiego fajnego? Wiesz jakie później będą drogi? Całe w obrzydliwym błocie! A ile na wieczór powstanie korków... Zimno i bród- to cała teoria śniegu.
- Ale jest taki piękny!- Tadashi napotyka mój zdziwiony wzrok. "Piękny"?
- Może nie jest najlepszy, szybko się topi oraz brudzi, ale ten pierwszy, czysty śnieg... jest niesamowity.- wpatruję się w mojego chłopaka. Delikatne płatki śniegu lądują na piegowatych policzkach, ciemnych rzęsach, włosach i ubraniu Yamaguchiego, a on zamiast założyć kaptur... uśmiecha się oraz zwraca swoją twarz w stronę nieba.
- Masz rację... Niesamowity.- mamroczę wpatrując się w ukochanego.

***

Całuję jego rozwarte wargi z drapieżnością. Tadashi oplata moją szyję rękami. Łapię za biodra czarnowłosego i unoszę nad ziemię. Nie odrywając się od miękkich ust przenoszę chłopaka do mojego łóżka. Delikatnie układam go na pościeli i dopiero wtedy przerywam nasz namiętny pocałunek.
- Kei...- spoglądam w orzechowe oczy.
- Co się dzieje, Tadashi?- pytam odpinając guziki marynarki jego mundurka.
- T-Trochę się denerwuję...
- Nie chcesz...?- nieruchomieję.
- T-To nie tak! J-Ja chcę, tylko-
- W takim razie zostaw wszystko mnie.- odpowiadam i pozbywam się kolejnych partii ubrań, dopóki nie zostaje w samych bokserkach.
- N-Nie patrz...- policzki Yamaguchiego palą się żywym ogniem.
- Będę.

Chcę zapamiętać każdy, najmniejszy detal twojej skóry... Każdy milimetr...

- Ah!- jęczy, gdy zaczynam pieścić jego wrażliwe na dotyk sutki.
- Tadashi...- szepczę mu do ucha, przy okazji lekko je przygryzając. Zawodnik drużyny Karasuno zaczyna szybciej oddychać i drżeć z podniecenia.
- R-Rozbierz się... K-Kei.- rozkazuje mi. Potrzebuje chwili wytchnienia?
- W porządku... ale tylko jeśli ty to zrobisz.- Co ty na to?
- C-C-Co? J-Ja? N-Nnie!- Słodki.
- Nalegam.
- Ro-Rozumiem...- szepcze cicho oraz zaczyna starannie odpinać kolejne guziki mojej koszuli. Przyglądam się jego zawstydzonej i skupionej twarzy. Kiedy zostaję w samych spodniach, Tadashi niepewnie dotyka dłonią mojego brzucha.
- Jesteś taki... inny.- mówi chłopak.
- W jakim sensie?- pytam marszcząc brwi.
- Wysportowany, wysoki, przystojny... gorący. Myśl o tym, że widzisz moje nagie ciało...
- Widziałem je nie raz.
- Ale...! Ale to nie to samo... Strasznie się wstydzę i denerwuję. Chcę to zrobić, ale...
- Ale?- nie spuszczam z niego wzroku.
- Shoyou mi powiedział...
- Ta krewetka znowu namieszała ci w głowie? Co tym razem?- wzdycham. Niech ja tylko dorwę tą głupią wiewiórę...
- Że to cholernie boli.- speszony, unika mojego wzroku.
- A próbowałeś kiedyś? Czy kiedykolwiek-?- zaczynam się nieco irytować.
- Nie. Właśnie dlatego się boję. On przecież nie jest już prawiczkiem i...
- I posuwa go pieprzony król.- dodaję z ironicznym prychnięciem.
- Kei!
- Taka prawda. Nie porównuj mnie do niego, jasne? Jestem od niego o wiele lepszy. Udowodnię ci to. Tej nocy będziesz błagał mnie o to, żebym wziął cię ponownie i ponownie...- mówię i w tym samym momencie zsuwam ciasne bokserki chłopaka z bioder.
- K-Kei... Co ty-?!
- Pozwól mi spróbować. Wiem co robię.- łapię go za rękę i patrzę prosto w oczy.
- Zgoda. Ufam ci.- odpowiada po chwili.
- Doskonale. A teraz się połóż...- popycham go lekko na poduszki.
- Kei...- szepcze.
- Ciii... Nie myśl już. Oddaj mi się cały.- zaczynam całować jego wargi, szyję, chwilę poświęcam wrażliwym sutkom. Następnie wyjmuję z szuflady lubrykant i rozlewam ciecz z tubki na palce. Jedną dłonią go pieszczę, a drugą próbuję przygotować. Gdy brązowooki jęczy słodko i przymyka powieki powoli zaczynam wsuwać w niego swój wilgotny palec.
- Aaah...- jęczy głośno. Przełykam ślinę i spoglądam na jego twarz. Nie zauważył, co się dzieje? Po paru minutach dodaję kolejny.
- Tak... Kei...- słyszę ciche westchnienie. No i gdzie jest ten ból, tchórzu?- zaczynam poruszać szybciej palcami.
- T-Ta-Aaah! Kei... Więcej!- woła Tadashi i porusza biodrami w moją stronę. T-To... Tadashi...- czuję moje narastające pożądanie.
- Tadashi...- zaczynam mówić, ale chłopak nie pozwala mi dojść do głosu. Zamyka moje usta swoimi i wsuwa do nich swój ciepły język. Kompletnie odleciał... Odwzajemniam pocałunek i przyspieszam nieco swoje ruchy dłoni.
- Tak! Boże, Kei! Już nie mogę...!- krzyczy nabijając się na moje palce. Oh fuck... Czy on zdaje sobie sprawę jaki jest seksowny?
- K-Kei... Ty też... Potrzebuję...- jęczy i rozpina mój rozporek.
- Tadashi...- mruczę oraz rzucam resztę mojego ubrania w kąt. Yamaguchi rozsuwa swoje nogi, a ja usadawiam się pomiędzy nimi.
- Jesteś gotowy?- pytam na granicy logicznego myślenia.
- T-Tak... Zrób to. Weź mnie.- tracę nad sobą panowanie... Powoli wsuwam się w jego wnętrze.
- Ke-Kei!- woła Tadashi i wygina się w łuk.
- T-Ta... Cholera!- zaczynam się w nim poruszać. Marzyłem o tym tak długo... Nie mogę się powstrzymać...
- Boże, Kei...! Więcej! Proszę!- szlocha Yamaguchi. Tadashi, Tadshi, Tadashi...
- Kocham cię...- mówię na głos patrząc mu w oczy.
- J-Ja... Kei!- po chwili czuję jak gorąca ciecz ląduje na moim podbrzuszu.
- Tadashi...!- jęczę i po krótkiej chwili dochodzę w jego wnętrzu. Opadam z wyczerpania na nagie ciało ciemnowłosego.
- Kei...

***

Otwieram zmęczone powieki. Na mojej klatce piersiowej siedzi białe kocisko, które przygląda mi się swoimi ogromnymi, zielonymi ślepiami.
- No nie wierzę!- wołam i łapię kota w obie ręce. To kolejny sen?! Dlaczego?! Czy to jakieś przekleństwo? W takim razie przysięgam na własne życie, że od dnia dzisiejszego będę milszy dla tej idiotycznej krewetki i dla K-Ka-Ka-Kage...!
- Coś się stało, Kei?- słyszę znajomy głos. Zwracam powoli głowę w stronę mówcy. W drzwiach mojego pokoju stoi czarnowłosy mający na sobie o wiele za długą, białą koszulę, która sięga mu przed kolano, z podwiniętymi rękawami do łokci. W obu dłoniach trzyma dwa parujące kubki jakiegoś napoju.
- Tadashi...?
- Nie mów mi, że znowu myślałeś, że to był sen...- mówi odstawiając naczynia na etażerkę. Puszczam zwierzę wolno, a następnie chowam twarz w dłonie.
- Bez komentarza...- mruczę cicho, a Yamaguchi chichocze cicho.
- W takim razie... może mam cię uświadomić?- ciemnowłosy siada okrakiem na moich kolanach i zawiesza swoje ręce na moich barkach.
- Zależy... czy masz coś pod spodem.- odpowiadam dotykając jego nagiego uda.
- Sam się przekonaj, niedowiarku.

 

*****

Konbanwa~! ^^


Wesołych Mikołajek!! Byliście grzeczni? Butki wypucowane? No mam taką nadzieję! ;D (chociaż ja do tych "grzecznych" raczej się nie zaliczam x,DD)

Właśnie skończyłam poprawiać i upiększać moje dzieło z którego o dziwo jestem naprawdę zadowolona, zwłaszcza ze sceny w sali...*q* Zajęło mi to cały wieczór i jestem bardzo trochę senna... *zieeew*

Kiedy szukałam odpowiednich fotek do mojego opowiadania, znalazłam ich w nadmiarze i prawie wszystkie dodałam ;_; Nie mogłam się powstrzymać tak samo jak Tsukki! xD Czyż nie są słodkie?? *-* Najbardziej podoba mi się ta pierwsza, bo taka mikołajkowa <3

No cóż, mam nadzieję, że seksów było wystarczająco i one-shot Wam się spodobał. Zachęcam do udziału w konkursie, jeśli nie widzieliście jeszcze konkursowego posta, to wstawiłam go TUTAJ.


Joleen :*