Nagroda dla Zuchii! :D

Opowiadanie yaoi- Yato x Yukine (Noragami)

UWAGA +18!!!

- Sekki!- zawołał Yato podczas walki z potężnym Ayakashi. Jego święta broń- Yukine natychmiastowo zmienił się w dwa miecze z rękojeściami owiniętymi w bandaże oraz wylądował w dłoniach boga. Czarnowłosy wbił się w powietrze i przeciął potwora na pół. Ayakashi wydał okrzyk oraz zniknął w przestrzeni. W tym czasie, Yato bez najmniejszego trudu wylądował na dachu pewnego wysokiego budynku.
- Dobrze się spisałeś, Yukine.- odezwał się do jednego ze swoich mieczy, które trzymał. Następnie przybliżył ostrze do swoich ust.
- Dzię-
- Jesteś brudny.- wymruczał mężczyzna i zlizał językiem plamkę ciemnobrunatnej krwi na swoim shinki. Blondyn wzdrygnął się czując dreszcz przechodzący całe jego ciało.
- Ya-Yato... Przestań!- zawołał młodzieniec.
- Yukine...- gdy blondyn myślał, że to koniec ich "igraszek", bóg skubnął ostrze zębami.
- Ha-ah!- jęknął głośno Yukine. Co on robi?! Jeśli zaraz się to nie skończy, ja...!
- Yato! Yukine-kun!- nagle dołączyła do nich Hiyori w postaci zjawy z fioletowym ogonem. Czternastolatek odetchnął z ulgą. Nie to, co niebieskooki...
- Wróć, Yukine.- rozkazał niechętnie Yato i przywrócił chłopakowi ludzką formę. Blondyn czuł się nieswojo i niezręcznie przez wcześniejsze wydarzenie. Jego policzki były zarumienione, a oczy błyszczące.
- Yukine-kun! Masz ślad na szyi!- zauważyła licealistka i podbiegła do przyjaciela. Na jego szyi widniało niewielkie, ciemnoróżowe znamię. Yuki zarumienił się jeszcze bardziej, gdy wymienił spojrzenia ze swoim mistrzem, który posyłał mu swój zadziorny uśmieszek.
- To ten Ayakashi ci to zrobił?- zapytała zmartwiona Hiyori.
- T-To... nic takiego.- bąknął Yukine.
- Misja zakończona sukcesem!- powiedział Yato podrzucając radośnie monetą, którą zarobił za dobrze wykonaną pracę.
- Zabierajmy się do domu. Mam nadzieję, że Daikoku ugotował coś dobrego!- zaproponował mężczyzna w dresie. Cholera... O co mu chodzi?- młodzieniec potarł palcami ślad ugryzienia na skórze.

***

- He?! Nie ma ich?!- zdziwił się Yato, gdy zdali sobie sprawę, że domownicy nie byli obecni w mieszkaniu.
- Yato! Znalazłam liścik!- Hiyori wróciła z kuchni trzymając w dłoni żółtą, samoprzylepną karteczkę. Bóg wziął do ręki papier i przeczytał wiadomość: "Yatuś, idziemy dzisiaj do Bishi. Bądź grzeczny i niczego nie rozwal <3 Kofuku". Mężczyzna musiał się powstrzymać, aby się nie uśmiechnąć. Czyżby los mu sprzyjał? Od tygodni marzył, aby pobyć sam na sam z Yukine. Oprócz codziennego przekomarzania z chłopakiem i niewinnego flirtu, nic konkretnego nie udało mu się zrobić. Najwyższa pora, aby to zmienić!- pomyślał z chytrością niebieskooki.
- No cóż, może sami coś ugotujemy?- zaproponował Yukine.
- Świetny pomysł! Pomogę wam!- zawołała ciemnowłosa. Hiyori...- skrzywił się Yato. Uwielbiam tą małą, ale niech się lepiej dzisiaj nie wtrąca między mnie a Yukine. Muszę coś wymyślić, żeby się jej szybko pozbyć...
- Za długo to wszystko zajmie!- zawołał zniecierpliwiony bóg.
- Ale Yukine-kun musi się dobrze odżywiać...!
- On nie jest dzieckiem, Hiyori. Wystarczą nam resztki ze wczorajszego obiadu!
- Co cię ugryzło?- zapytała podejrzliwie dziewczyna.
- Po prostu jestem straaasznie głodny!- odparł dość przekonywując Yato.
- No już dobrze!- zgodziła się ciemnowłosa i zaczęła przyrządzać z Yukim kolację. Po dziesięciu minutach posiłek był odpowiednio podgrzany i gotowy do spożycia. Kolejne piętnaście minut trójka przyjaciół poświęciła na jedzenie.
- Nee, Hiyori... Jest już trochę późno i...- zaczął mówić błękitnooki.
- Jaki masz znowu problem?!- zdenerwowała się różowooka.
- Wiesz gdzie jest twoje prawdziwe ciało?- nastała cisza. Licealistka nagle poderwała się na równe nogi.
- O nie! Muszę lecieć! Do jutra, chłopaki!- zawstydzona Iki wybiegła z mieszkania, jak z procy. Yato zerknął triumfalnie na zdziwionego blondyna.
- A ta znowu to samo...- westchnął pomarańczowooki.
- Dziękuję za posiłek. Pójdę pozmywać...- złożył ręce Yukine. Kiedy miał już wstawać, aby zebrać naczynia, czarnowłosy złapał go za nadgarstek i przyciągnął do siebie tak, że młodzieniec wylądował na jego kolanach, plecami do swojego mistrza.
- Yato! Co ty-?!- mężczyzna pochylił się w stronę boskiej broni i przejechał koniuszkiem języka po znamieniu na szyi.
- Yato...!- zawołał chłopak.
- Nareszcie sami... Yukine-
- Puść mnie, baka!- próbował mu się wyrwać blondyn.
- Chyba zapominasz o jednym, ważnym fakcie. Jesteśmy ze sobą w pewien sposób połączeni, moje błogosławione insygnium. Znam każde twoje pragnienie, każdą myśl...
- Nie! Nie! Nic o mnie nie wiesz!- zaprzeczył Yuki.
- Ho... Zdziwiłbyś się, bo wiem stanowczo za dużo.- wyszeptał mu do ucha. Po ciele czternastolatka przeszedł dreszcz.
- Najpierw podkochiwałeś się w naszej drogiej Hiyori...- zręczne dłonie Yato powędrowały pod czerwoną koszulę w kratę blondyna.
- C-Co ty-?!
-... jednak potem zacząłeś mieć wątpliwości.- Yukine poczuł, jak palce boga drażnią jego wrażliwe na dotyk sutki.
- Yato! Proszę...!- załkał młodzieniec.
- Naprawdę się zdziwiłem, jak okazało się, że to ja byłem przyczyną twoich rozważań.- zachichotał niebieskooki i ścisnął lekko za jego wisienki.
- Hiaa!- pisnął chłopak.
- "Yato jest dla mnie taki dobry!", "Czy Yato kocha Hiyori?", "Czy zależy mu na mnie?", "Znowu mnie dotknął... Nieświadomie?", "Chyba coś do niego czuję...", "Ciekawe... jak dobrze całuje?"- powtarzał zapamiętane kwestie swojej świętej broni.
- Przes-!- ciemnowłosy zamknął mu usta swoimi. Na policzkach Yukiego pojawił się gorący rumieniec, a w piersi zaczęło coś głośno dudnić. Nie potrafię mu się oprzeć... Kso!-  Yukine przymknął powieki i oddał się nieznanej mu dotąd, niezwykłej przyjemności.
- Haah...- nabrał powietrza do płuc, gdy bóg przerwał pocałunek.
- "Ciekawe... jak to jest mieć go w sobie."- wymruczał mu do ucha mężczyzna. Yato... ty pieprzony gnojku...- czternastolatek czuł narastające pragnienie oraz palący wstyd z tego powodu.
- Nie zaprzeczaj. Znam cię na wylot, Yuki.- niebieskooki podgryzł płatek jego ucha.
- N-Nie...
- Yuki... Chcesz spróbować?- zapytał wprost czarnowłosy. Młodzieniec zarumienił się jeszcze bardziej. Nie miał odwagi, żeby przyznać się do swoich uczuć i tego, że chciał kochać się ze swoim panem. Poczuł się zdemaskowany, nakryty, kompletnie nagi...
- Wystarczy, że powiesz, a przysięgam ci, że zaspokoję twoją ciekawość...- Yato sięgnął dłonią do rozporka jego spodni. Nie! Nie! Myśl racjonalnie, Yukine! To przecież Yatogami! Twój bóg, mistrz i na dodatek umawia się z twoją przyjaciółką-!
- Nie chodzę z Hiyori. Skąd ten pomysł?- zapytał mężczyzna w dresie.
- E-Eh? Nie? A-A z Kofuku-san...?
- Z nią tym bardziej. Myślisz, że przeżyłbym z boginią nieszczęścia? Za dużo mam własnego pecha! Współczuję Daikoku, że musi ciągle ją niańczyć...- A tak naprawdę sam potrzebuje niańki...
- Słyszałem to!- I dobrze, baka-Yato...
- Tak? Chyba się zapominasz, Yu-ki-ne-kun~- zamruczał ciemnowłosy i rozpiął pasek jego spodni. Yuki przełknął głośno ślinę.
- Skoro już sobie wszystko wyjaśniliśmy... Jaka jest twoja odpowiedź?- pomarańczowooki miał prawdziwy mętlik w głowie. Całe ciało go swędziało i mrowiło. Pragnął kolejnych pocałunków, szeptów... Chciał pozwolić mu działać, poznawać każdy skrawek jego ciała, każdy zakamarek swoich myśli... Dosięgnąć razem tego, czego nigdy nie mogli w pojedynkę.
- Ch-Chcę...- zaczął mówić niepewnie, o suchym gardle.
- Jeszcze raz. Nic nie słyszę.- wyszeptał mu do ucha czarnowłosy. To trudniejsze niż by się zdawało...
- Chcę... się dowiedzieć.
- Czego chcesz się dowiedzieć?- zapytał bóg powoli zdejmując jego koszulę z kościstych ramion.
- W-Wszystkiego.- odparł zawstydzony.
- Bądź dokładny.- błękitnooki zaczął badać dłońmi jego klatkę piersiową oraz składać motyle pocałunki na lewym barku.
- Twojej przeszłości i... naszej... przyszłości?- Yukine zerknął na czarnowłosego ukradkiem. Czego mogę się spodziewać po Yato? Jest taki niedojrzały oraz tajemniczy... Jaki ma cel w związku ze mną...?
- To już zależy od ciebie. Ja nie mam nic przeciwko.- chłopak spojrzał w szczere oczy boga, a następnie spuścił wzrok na podłogę.
- S-Skoro tak, to... j-ja też.- Yato złapał go za podbródek i skierował w swoją stronę.
- Więc ustalone.- mężczyzna złączył ich wargi ponownie. Tym razem na znacznie dłużej...
- Yato... proszę.- Yukine chwycił za bluzę niebieskookiego i rozpiął zamek błyskawiczny. Wszystko trwało zaledwie kilka minut zanim mężczyzna nie oparł blondyna o futon w ich wspólnym pokoju i całkowicie rozebrał. Gdy byli już gotowi, Yato wyjął z kieszeni dresowych spodni lubrykant.
- Skąd to masz?- spytał podejrzliwie pomarańczowooki.
- Marzyłem o tej chwili dłużej niż byś się spodziewał.- uśmiechnął się niebieskooki. W odpowiedzi zawstydzony Yukine odwrócił wzrok.
- Chodź do mnie.- wyszeptał bóg. Blondyn zawiesił swoje ręce na szyję ciemnowłosego i odwzajemnił namiętny pocałunek. W tym samym czasie poczuł, jak wilgotne palce rozszerzają jego wejście.
- Ya-Yato...!- zawołał Yuki i wtulił zaczerwienioną twarz w zagłębienie szyi mężczyzny.
- Jesteś gotowy?- zapytał po pewnym czasie błękitnooki.
- T-Tak... Już możesz...- zgodził się chłopak. Gdy ustawili się w wygodniejszej pozycji, Yukine obniżył swoje biodra.
- Ya-to-Ah!- krzyknął, gdy miał go w sobie całego.
- Yuki... I jak? Zaspokoiłem już twoją ciekawość?- Yato uśmiechnął się kusząco do swojego nowego kochanka oraz spojrzał w zamglone, ciemnopomarańczowe niczym zachód słońca oczy.
- Ani trochę.- odpowiedział po chwili i odważył się sam pocałować boga w usta...

***

- Yatuś! Yukki! Wróciliśmy!- różowowłosa weszła do pokoju boga oraz jego błogosławionego insygnium.
- O mój-! Daikoku! Szybko!- zawołała do swojego towarzysza.
- Co znowu? Yato coś zepsuł?- mężczyzna niechętnie skierował się w stronę swojej bogini. W pomieszczeniu zastał śpiącą w swoich objęciach dwójkę, w tym samym futonie. To dosyć... niepokojące.- stwierdził czarnowłosy w myślach.
- My też musimy tak spróbować!- zażądała Kofuku.
- Ha?! Oszalałaś?! Znowu wypiłaś za dużo sake!- Daikoku odszedł, aby ukryć swoje rumieńce na twarzy.
- Szczęście ci sprzyja, odkąd masz ze sobą Yukkiego, prawda Yatuś?- kobieta uśmiechnęła się szeroko i zaczęła przypatrywać śpiącym.
- Oby już nigdy cię nie opuściło.



*****

Konbanwa~!


Już jestem~! ;D Wybaczcie mi tą dosyć długą nieobecność, ale tak jakoś wena mnie opuściła ;-; nie polecam, a tak poza tym robiłam zestawy powtórzeniowe z matematyki dobijcie mnie xO... Ale już się troszku spięłam i znowu wracam do gry! ;D Spokojnie, Lost też będzie~ I AkaFuri też ;)

Pewnie niektórzy z Was się zastanawiają, o co chodzi i skąd tutaj ten one-shot. Zaraz wyjaśniam! ;D Dzień po wynikach konkursu, moja kochana Zuzia przysłała mi (zupełnie niespodziewanie i nieoczekiwanie) rysunek. I to nie byle jaki! *-* Sami spójrzcie! :

Zuchii Suzuya

Czyż nie jest genialny?! *q* <3 Ze względu na jej śliczną pracę konkursową oraz to cudeńko, postanowiłam ją wynagrodzić tym skromnym one-shot'em! :D (nie macie nic przeciwko, prawda? ^^ mój Zuziak rysował to ponad 6 godzin!! O.O)

Zuziaku, mam nadzieję, że one-shot osłodził Ci trochę ten czas spędzony na rysowaniu tych arcydzieł i paluszki przestaną już drętwieć! ;**

PS. Obrazek Zuzi będzie sobie pachniał w kolumnie, po prawej <3


Joleen :*