N7 week #7 Always

Opowiadanie yaoi - John Shepard x Kaidan Alenko

"Nieważne, co się stanie, wiedz, że cię kocham.

Zawsze..."

Sięgam wspomnieniami do samego początku. Eden Prime. To tam wszystko się zaczęło. Kiedy na Normandię wszedł niczego nieświadomy John Shepard- człowiek, uczestnik projektu N7, przyszły bohater całej galaktyki. Pomimo Twojej ciężkiej przeszłości, pełnego strachu i goryczy dzieciństwa, spędzonego na niebezpiecznych ulicach Ziemi... postanowiłeś ją uratować. Ocalić to, co sprawiło Ci tyle cierpienia i obarczyło samotnością...
Mam być szczery? Zanim miałem się z Tobą spotkać, spodziewałem się prawdziwego brutala wypranego z jakichkolwiek uczuć. A Ty przy pierwszej okazji pokazałeś swoje dobre i hojne serce. Wszystkim i każdemu z osobna. Przez całą naszą szaloną wyprawę nigdy się nie zawahałeś, jeśli chodziło o moralność. Nie podobało Ci się jak ktoś nie chciał opuścić wyciągniętej w Twoją stronę broni czy osób, które miały złe zamiary. Chciałeś im pomóc. Jedni przyjęli życiową szansę, natomiast drudzy... No cóż. Miejmy nadzieję, że już więcej nie będą próbowali zadrzeć z komandorem Shepardem.
Nie mówię, że wybory, których dokonałeś były tylko i wyłącznie słuszne. I nie, tym razem nie chodzi mi o Królową Raknii, tylko o Ash. Do dnia dzisiejszego uważam, że to powinienem być ja... Ale wtedy nie mógłbym dalej obserwować i podziwiać Cię z bliska. Choć był moment, w którym prawie przyprawiłeś mnie o zawał. Wiesz, o czym mówię. Twoja śmierć, Cerberus... To było stanowczo zbyt wiele. Kiedy usłyszałem pogłoski o tym, że żyjesz i masz się dobrze... musiałem to sprawdzić.

Kazali mi pojechać na Horyzont, za Twoim śladem. Na pierwszy rzut oka byłeś sobą, jedynie z paroma paskudnymi bliznami na twarzy. Myślałem, że nogi się pode mną ugną. Pragnąłem rzucić Ci się na szyję i wypytać dosłownie o wszystko, a jednocześnie czułem żal, gniew, rozczarowanie, ale głównie... szczęście. Jak dobrze było zobaczyć Cię w jednym kawałku. Znowu mogłeś obronić całą galaktykę, a ja... nie mogłem Ci w tym przeszkodzić. Pozostałem w niezmiennym i niesprawiedliwym Przymierzu, bo tylko ono, jako jedyne, pomogło mi stale nie rozpamiętywać o Twojej śmierci. Los jednak chciał, abyśmy spotkali się ponownie, walczyli ramię w ramię i znaleźli coś jeszcze...
Pamiętasz wydarzenia na Marsie? Byłem w stosunku do Ciebie tak cholernie nieufny... Bałem się. Myślałem, że to był jedynie sen. Znowu razem, na wspólnej misji... A potem znowu wszystko zmieniło się w istny koszmar. Szpital nigdy nie był moim ulubionym miejscem, ale dzięki Twojej obecności, stał się bardziej znośny. Wiesz, ja... słyszałem to, o czym mówiłeś do mnie za pierwszym razem, gdy przyszedłeś mnie odwiedzić. Tylko dzięki Twoim słowom podjąłem walkę, bo wcześniej... nie miałem takiego zamiaru. Cały świat znajdował się pod władaniem Żniwiarzy, stale martwiałem się o moich rodziców i uczniów... Miałem ochotę wszystko rzucić, ale Ty dałeś mi wiarę i siłę. Skoro dostałem szansę, żeby być z Tobą jeszcze trochę, musiałem ją dobrze wykorzystać i w końcu się przyznać...

Zakochałem się, Shepard. Wciąż nie wiem, kiedy to miało miejsce, ale gdy już się o tym dowiedziałem, musiałem działać. Każdy dzień mógł być tym ostatnim, dlatego ważny był pośpiech.
Nie zdajesz sobie sprawy ile odwagi kosztowało mnie wyznanie uczuć. Bałem się, że spieprzę to, co już między nami było i to, co się jeszcze nawet nie zdarzyło. Nie zapomnę zdziwienia w Twoich błękitnych, nieskalanych oczach. Chyba nigdy się tego nie spodziewałeś... Oczywiście nie tego, że ktoś się w tobie zakochał, rzecz jasna. Chodziło o mnie, o nas... Ale Ty zastanowiłeś się przez chwilę, po czym spojrzałeś mi w oczy i posłałeś swój perfekcyjny uśmiech. W tamtym momencie moje obawy i problemy stały się o wiele mniejsze. Miałem przy sobie Ciebie, więc wszystko wydawało się być na swoim miejscu.
Dziwne... Niedługo po tym, jak znalazłem się na Normandii, nasza relacja nie była już czysto formalna. Stanowiliśmy parę. Pomimo bezgranicznego szczęścia, jakie odczuwałem, ciągle musiałem mieć się na baczności... Starałem się, brałem udział w prawie każdej misji, żeby w razie czego mieć na Ciebie oko. I nie z tego powodu, że obawiałem się Twojej zdrady, bo za każdym razem jak nasze spojrzenia się skrzyżowały, wiedziałem. Ja Ciebie też, skarbie...
Nigdy nie zapomnę naszych długich i szczerych rozmów, ciszy, którą spędzaliśmy patrząc w milczeniu na lśniące gwiazdy, wzroku, przepełnionego miłością, ciepła, niwelującego wieczny chłód, kojącego dotyku, pozbywającego cierpienia, namiętności, rozpalającej moje uśpione ciało, a przede wszystkim tego, jak wiele Ci dzisiaj zawdzięczam...

Pomimo tego, że boleśnie odczuwam Twoją nieobecność,

wiedz, że nadal bardzo Cię kocham 

Życie może nie jest wieczne, ale miłość przetrwa wszystko.

*****

D-Dobry wszystkim... ;____;


Po pierwsze- Happy N7 Day!! *rozrzuca konfetti i tańczy z Akashim-sama* ~(^-^)~

Po drugie- nie mogłam wczoraj wstawić posta. Gomene~ ;-; Ale dzisiaj macie do poczytanie dwa szoty nie mylić z alkoholem xd! To dopiero impreza! XD

Po trzecie- mam dla Was dwa przewspaniałe filmiki, które wycisnęły ze mnie morze feels'ów i łez ;_; Oto i one: *KLIK* *KLIK* 

To wszystko na dziś :3 Mam nadzieję, że N7 week i (prawie) codzienne wstawianie postów podobało się Wam ^-^ nigdy więcej codziennego wstawiania xDD

PS Tak, teraz będzie Lost c:

PPS Czy dzisiaj na liczniku pojawiła się ta zabójcza i okrągła liczba? O.O Otwieramy szampana! ;D

PPPS Tak, te wszystkie zdjęcia z tumlr były w tym poście niezbędne. Jakiś problem? -,-

PPPPS Chcecie obejrzeć nowy trailer Andromedy razem ze mną? *-* *KLIK*


Joleen :*