♥ Rozdział I ♥

- Eren...Eren...Eren! - słyszałem w głowie głos. Kaasan?

- EREN! - zawołał ktoś, tym razem znacznie głośniej. Otworzyłem oczy. Nade mną stała młoda, czarnowłosa dziewczyna. Na jej twarzy malował się strach, niepewność i troska.

- Mi... Mikasa? Co się stało? - zapytałem zdezorientowany.

- Mówiłeś przez sen i... myślałam, że to koszmary się męczą więc postanowiłam cię obudzić. Wszystko w porządku?

- Nie... nigdy nie było w porządku... - wyszeptałem, a ciemnowłosa spojrzała na mnie smutno. Potarłem wierzchem dłoni wilgotne od potu czoło. Rzeczywiście, koszmar... Rozejrzałem się po pomieszczeniu. Leżałem na łóżku w jakimś obcym pokoju. Oprócz łóżka i biurka z dostawionym do niego krzesłem, nic szczególnego tam nie było. - Gdzie ja jestem?

- Jesteś w pokoju szpitalnym. Nie pamiętasz? Po walce z tytanami i po tym, jak się przemieniłeś... zasłabłeś. Ledwo cię odratowaliśmy... - No tak, teraz pamiętam. Ogarnęła mnie czysta furia, ogromna moc i siła, które wycieńczają mnie i moje ciało. Ostatnim razem, jak ratowałem Mikasę i Armina, krew leciała mi z nosa… Ale to nic! Ważne, że pomagam ludzkości zwalczać te potwory!

- Mikasa... - przerwałem jej - Ja... nie zrobiłem nikomu krzywdy, prawda?

-Nie, Eren. Opamiętałeś się... tym razem - odetchnąłem z ulgą. Nie chciałem, by stała się znowu komuś krzywda, tak jak wtedy Mikasie... Wciąż nie mogłem uwierzyć, że chciałem ją zabić.

- Eren... - Mikasa patrzyła na mnie zatroskana i dotknęła czule mojego policzka.

- Przestań się zamartwiać, głupia - szepnąłem.

- Zawsze tam gdzie ty, będę i ja... Pamiętaj.

- Nie jestem dzieckiem! - odwarknąłem.

- Jo, dzieciaki! - usłyszałem męski, niski głos. O framugę opierał się dosyć niski, czarnowłosy mężczyzna w zielonej pelerynie. Jak zwykle na jego twarzy widać było znudzenie i obojętność.

- Rivaille heichou... - zdziwiłem się. Nagle usłyszałem zły syk pochodzący z ust Mikasy. Patrzyła na kaprala swoim gniewnym, przerażającym wzrokiem.Wyglądała tak, jakby chciała oderwać mu głowę zębami.

- Oy, tak mi się odwdzięczasz za ratunek twojego brata? - syknął Levi. Mikasa drgnęła i nieco się rozluźniła, ale w jej oczach wciąż płonął ogień nienawiści. Chyba nigdy mu tego nie wybaczy...

- M-Moment! Rivaille heichou...? Uratowałeś mnie? - wtrąciłem się.

- To nie pierwszy i podejrzewam, ze nie ostatni raz, dzieciaku - prychnął i podszedł o kilka kroków w naszą stronę. Mikasa zacisnęła dłonie w pięści. - Gdybyś tylko umiała zabić wzrokiem, już bym leżał - stwierdził ponuro.

- Och, gdybym to było takie proste... - syknęła, na co Levi westchnął krótko.

- Dobrze się czujesz?

-T-Tak, trochę lepiej. Dziękuję za troskę i... za ratunek - mężczyzna posłał mi beznamiętnie spojrzenie.
- Gdybyś nad sobą nie panował, to inaczej by się skończyło - ta odpowiedź lekko mną drgnęła. Czy on tylko myśli, jakby mnie tu zabić? Pewnie o tym marzy… hah - z moich myśli wyrwała mnie Mikasa, która aż się gotowała. Moment… - spojrzałem na ciemnowłosego, który patrzył na nią z zainteresowaniem w kobaltowych oczach. To o nią chodziło, tak? Chciał ją po prostu bardziej wkurzyć!

- Mikasa? Gdzie jest Armin? - zapytałem, aby zmienić temat, ale ona twardo pożerała wzrokiem kaprala. Och… Co teraz?

- Eren!! - usłyszałem piskliwy głos. Do pokoju wparował chłopak o jasnych włosach i niebieskich jak morze oczach.

- Armin! - uśmiechnąłem się szeroko. Żyją! Mikasa, Armin i nawet Levi! Reszta się nie liczy...

- Mikasa! Przestań zabijać kaprala wzrokiem! - upomniał ją. Dziewczyna zmrużyła oczy i skupiła się na Arminie. Może ja i Mikasa byliśmy bardziej związani, ale nikt inny jak Armin nie mógł nami pokierować. W pewnej chwili zauważyłem, że kapral powoli zaczął się wycofywać z pokoju.

- Etto… Kapralu Rivaille! - zawołałem za nim. Mężczyzna przystanął i spojrzał na mnie chłodno. - D-Dużo osób… poległo? - czułem, jakby w ogóle mnie tam nie było, ale to nie znaczyło, że 

- Sądzę, że około trzydziestu, ale mogę się mylić...

-Rozumiem - posmutniałem i spuściłem wzrok. Zawsze... zawsze ktoś musi umrzeć?

- Eren! - spojrzałem w kobaltowe tęczówki. - Dobrze się spisałeś. Oby tak dalej - poczułem nieznajomy uścisk w sercu. Czy kapral… właśnie mnie pochwalił? Miał tą samą minę bez wyrazu, ale… chyba mówił to na serio.

- Dziękuję, sir! Kapral również…! - zacząłem, lecz zdążył już w tym czasie się ulotnić. Patrzyłem jeszcze kilka sekund w miejsce, w którym stał. Potem spojrzałem porozumiewawczo na Armina i Mikasę. Blondynowi opadła szczęka ze zdumienia, a dziewczyna zmrużyła podejrzliwie swoje oczy. Natomiast do mnie jeszcze to nie docierało...

- Eren... Kapral Levi... pochwalił cię. Czaisz?! - odezwał się zszokowany błękitnooki.

- Sam jeszcze nie wiem, co się właśnie wydarzyło… - rzekłem, przecierając oczy. - Ja chyba jeszcze śpię... Prawda, Armin? - po sekundzie razem wybuchnęliśmy śmiechem.

- Eren! Jesteś po prostu...! - otarł łzy z kącików oczu.

- Ludzie, tak się cieszę, że jesteśmy razem! - powiedziałem szczerze, a Armin złapał mnie i Mikasę za ręce. - Musimy się trzymać razem...

-Tak. Zawsze i wszędzie - zgodził się blondyn. Czarnowłosa kiwnęła twierdząco. Każdy z nas ma swoje słabości i się czegoś boi, lecz zawsze jesteśmy razem i wspieramy się nawzajem. Nikt, nigdy nas nie rozdzieli. Teraz oni są moją najważniejszą rodziną. Armin, który pokazał mi piękno naszego przyszłego życia za murami oraz Mikasa - moja przyrodnia siostra, wiecznie troszcząca się o mnie i Armina.

- Musimy to uczcić! - zawołał chłopak.

- Pochwałę kaprala? - zdziwiłem się.

- No... to też, ale bardziej fakt, że jesteśmy tu razem! - wyjaśnił.

- Masz rację - zgodziłem się. - Kiedy jesteście ze mną niczego mi nie trzeba!

- Mi też - odezwała się nieśmiało Mikasa.

- No to chodźmy! - postanowił mój najlepszy przyjaciel, wyprowadzając nas z pokoju.

*****

Witajcie!

Pierwszy rozdział już przepisany. Ufff! Moje biedne palce i nadgarstki xD
Kilka informacji na temat tego rozdziału i przyszłych. Moja opowieść toczy się w czasie po wyroku sądu i przed przyjazdem Kaprala Leviego i oddziału do zamku, więc najlepsze przed nami! :) Wiem, że nie było takiej sceny w anime, ale chciałam wprowadzić Was w taką fajną atmosferę ^^

Mam nadzieję, że Wam się podobało i jakby co to możecie mi coś napisać w komentarzu :)

Pozdrawiam Was i życzę miłych ferii!

Joleen :*