Rozdział XL

„Lost in the Darkness”                           UWAGA+16!!!

Na holu, przed otwartymi drzwiami do sali gimnastycznej, wypełnionej szampańsko bawiącą się młodzieżą panował hałas od głośnej muzyki, a kolorowe światła tworzyły wirujące cienie na marmurowej podłodze. Zamiast dołączyć do ich grona, postanowiłem zaczekać przy wejściu na Cristę lub kogoś z mojej paczki. Oparłem się plecami o przyjemnie chłodną ścianę i przymknąłem powieki, przysłuchując się puszczanej przez DJ melodii.
- Jeager? - gdy uniosłem wzrok, ujrzałem Jeana w eleganckim garniturze i purpurowej muszce zawiązanej dookoła smukłej szyi.
- Cześć. Wyglądasz... inaczej - posłałem mu krzywy uśmiech. Kirstein parsknął w odpowiedzi na mój drętwy komentarz i stanął obok mnie.
- Czekasz na Cristę - rzekł, stwierdzając fakt.
- A ty? - zerknąłem w jego stronę. - Czekasz na kogoś?
- Na Marco.
- Serio? - nie mogłem powstrzymać prychnięcia.
- Co? - zapytał, spoglądając na mnie z zaciekawieniem.
- Ze wszystkich wolnych dziewczyn ze szkoły musiałeś wybrać chłopaka, który wręcz ślini się na twój widok? - odparłem cynicznie. Przecież ten typ jeszcze kilka dni temu znęcał się nad tobą! Aż tak śpieszno ci do grobu?! Opanuj się! - w głębi duszy słyszałem jak intuicja beształa mnie za niebezpieczne igranie z ogniem.
- To mój najlepszy przyjaciel - westchnął ciężko, położył dłoń na karku i spuścił wzrok - Był ze mną w najgorszych i najlepszych chwilach mojego życia. Nie chcę go stracić. Nawet przez jakieś głupie, młodzieńcze zauroczenie... - zaniemówiłem z wrażenia, wpatrując się intensywnie, co przykuło jego uwagę. - Co jest? Jeszcze przed sekundą mówiłeś, że wiesz, a teraz udajesz głupa?
- Nie tym jestem zdziwiony! Bardziej poruszyło mnie to, że ty sam wiesz i to akceptujesz z zimną krwią!
- Dopóki nie zrobił żadnego, dziwnego ruchu w moim kierunku, nie mam powodu, żeby go krzywdzić lub przestać się z nim zadawać.
- Chyba masz rację... - mruknąłem pod nosem. Oczami wyobraźni widziałem Armina. Ciekawe, co teraz robi... Sam, w obcym domu... Crista wspominała o jakichś poszukiwaniach. Czego tak namolnie próbuje odszukać, albo kogo...?
- Eren! - z rozmyślań wyrwał mnie wysoki, kobiecy głos. Spojrzałem na biegnącą w naszą stronę znajomą blondynkę.
- Zobaczymy się później - usłyszałem niski szept Jeana tuż przy moim uchu, który wywołał nieprzyjemne dreszcze i gęsią skórkę. Kiedy odwróciłem głowę, chłopak z rękami w kieszeniach spodni, odchodził leniwym krokiem w stronę sali.
- Czekałeś na mnie? - wróciłem do podziwiania mojej "dziewczyny". Włosy miała rozpuszczone i wyprostowane, między złotymi kosmykami były widoczne srebrne kolczyki z brylancikami. Jej piękną twarz i duże, błękitne oczy podkreślał delikatny makijaż, natomiast różowa sukienka z bufiastym, błyszczącym dołem, białe futerko na ramionach i kopertówka w drobnej dłoni dopełniały jej stylizację księżniczki. Szkoda tylko, że zamiast szczęśliwego zakończenia, sprowadzi się to do tragicznego wieczoru, w ciągu którego samolubny książę okaże się kawałem gnoja, wykorzystującym jej dobre serce... Ale te atrakcje zostawiłem na później. Najpierw musiałem odpokutować za swoje winy zachowaniem godnym księcia, eleganckim tańcem, wymuszonym uśmiechem i tanimi komplementami...
- Przeszłaś samą siebie! Jesteś zniewalająca! - pochwaliłem obchodząc niebieskooką dookoła.
- Naprawdę? Kamień z serca! Tak się cieszę! Sasha pomogła mi zrobić makijaż i dobrać dodatki do sukienki...
- Spisałyście się.
- Ty też wyglądasz dobrze! Jak mam być szczera, to gdyby nie Jean, prawie bym cię nie poznałam! - zachichotała. - Nie obrazisz się, jak zrobię nam zdjęcie? Chciałbym jakoś to uwiecznić, ale... Poczekaj moment! - zaczęła grzebać w swojej torebce. - Och nie... Zostawiłam aparat u Sashy! Mam nadzieję, że go ze sobą zabierze... - zmartwiła się.
- To może zrobimy sobie tym? - wyjąłem z kieszeni swój nowy telefon.
- Masz komórkę?! - wyrywała mi urządzenie z dłoni.
- To prezent świąteczny od Leviego... Co robisz? - zapytałem, obserwując jak pospiesznie przejeżdża palcami po ekranie.
- To chyba oczywiste! Wpisuję swój numer telefonu! - odparła z uśmiechem. - Musisz powiedzieć też reszcie! Ucieszą się, że wreszcie będziemy mogli się z tobą swobodnie kontaktować.
- Jak tylko pojawią się na horyzoncie, to przekażę im nowiny. To... zrobimy sobie próbną fotkę? - kiwnęła głową, po czym pozwoliła mi się objąć i pomogła mi odwrócić aparat, żeby zrobić nierozmazane zdjęcie.
- Wyszło rewelacyjnie! Masz świetny aparat i... dużo wolnej pamięci - spojrzała na mnie znacząco.
- Nie ma problemu. Możemy go dalej używać, a potem jakoś prześlemy fotki innym.
- Spokojnie, ja się tym zajmę.
- Dziękuję - uśmiechnąłem się, ująłem jej dłoń i ucałowałem wierzch. - Czy zrobisz mi ten zaszczyt i-
- Hola, hola! Macie dopiero po szesnaście lat, a Forest już myśli o hajtnięciu?! Wiedziałem, że szybki z ciebie skurczybyk, ale żeby aż tak?! - wtrącił się Springer, ubrany w absurdalny, błyszczący, niebieski garnitur i szeroki uśmiech. Pod rękę trzymał roześmianą do rozpuku Sashę w złotej sukience do kolan i kasztanowymi włosami, spiętymi w kok. Razem z nimi byli też Thomas, Mina oraz Hannah.
- Ha ha, bardzo śmieszne. Udało ci się - odparłem jadowicie.
- No ba! - parsknął i spojrzał na Cristę z błyskiem w oczach. - Chociaż z drugiej strony trudno ci się dziwić. Sam bym brał, póki jeszcze czas! - roześmiał się głośno.
- Connie! - brunetka walnęła go łokciem w bok.
- Nie bądź zazdrosna, honey! Jesteś dla mnie jedyną! - przybliżył ją do siebie i pocałował w rumiany policzek.
- Oby... - mruknął Thomas, udając chrząknięcie, co wywołało śmich u dziewczyn.
- Coś mówiłeś, panie "nie mam z kim iść, bo jestem beznadziejny", he?! - warknął na blondyna.
- Nie podniecaj się tak, bo ci żyłka pęknie - uniósł dłonie w geście kapitulacji - Łysolku... - dodał z zadziornym uśmiechem na ustach.
- Jak mnie nazwałeś?! - poderwał się do bójki.
- Eren, ty masz telefon?! - zapytała Mina, celowo zmieniając temat, aby uspokoić towarzystwo.
- O ty gnido! Wiedziałem, że z tym fonem to była bujda! - gniew Connie'go momentalnie prysł, gdy zarzucił mi ramię na szyję i poczochrał po włosach.
- Spadaj, Connie! - odepchnąłem go od siebie.
- Nie bądź taki delikates! A teraz zapodaj tego grata, to puszczę ci strzałkę! - po pewnym czasie moja lista kontaktów wypełniła się nowymi. - Skoro już mamy numer na seks linię do Foresta, możemy iść na parkiet i zostawić nasze gołąbeczki, żeby sobie dalej gruchały. A o północy wszyscy spotykamy się w szatni!
- W szatni? - zdziwiłem się.
- Czyżbyś zapomniał o najważniejszym punkcie imprezki? - uniósł brew w górę.
- Nie, chodziło mi o miejsce. Nikt nie nabierze podejrzeń...?
- A komu będzie się chciało tam zaglądać? Poza tym, zdobyłem już klucze - puścił do mnie oko. - Nie zapominajcie zagłosować na mnie i Sashę! - zawołał na odchodne. - Chociaż wątpię, że mamy jakiekolwiek przebicie... - dodał ciszej do brunetki.
- Zagłosować? - wymieniłem porozumiewawcze spojrzenia z Cristą.
- Chodzi o wybór króla i królowej balu - wyjaśniła.
- Hmm... Ciekawe kto wygra... - nie znałem zbyt wielu ludzi z innych klas, dlatego też ciężko było mi stwierdzić, kto mógł być na tyle rozpoznawalny i lubiany, żeby zostać wybranym.
- Eren... - spojrzałem w niebieskie, zatroskane ślepia - Na pewno chcesz tam iść? Mam wątpliwości co do tego, co szykuje dla nas Connie... - złapałem ją za rękę i lekko ścisnąłem za szczupłe palce.
- Przecież nie musimy od razu upijać się do nieprzytomności! Poza tym, ktoś rozsądny będzie im bardzo potrzebny, żeby się nimi zająć, co nie? - uśmiechnąłem się do niej ciepło.
- Masz rację - odpowiedziała mi tym samym.
- Skoro mamy to już za sobą, to...  Zatańczysz ze mną?
- A już myślałam, że jednak chodziło o zaręczyny - westchnęła wyraźnie zawiedziona. Nie potrafiłem ukryć zaskoczenia - Żartowałam, głuptasie! - klepnęła mnie w ramię. - Na razie taniec z tobą zupełnie mi wystarcza - wybuchła słodkim śmiechem. Następnie poprowadziłem ją do sali, gdzie trwała zabawa. "Na razie", tak?



*****

Dzień dobry~! ^^


Nie ma to jak tościk na lunch, co nie? ;D No więc znalazł się! Podłożyliśmy Malikowi Willusia, który zatrzepotał swoimi rzęsami i naszemu szefowi aż zmiękły nogi! xD Nie miał innego wyboru, jak oddać nam naszą kochaną i spaloną kromeczkę ;)

Impreza, impreza! Connie laski namierza~! ;p W następnym rozdziale jeśli dożyję dzikie "densy", wybór króla i królowej potańcówki, młodzieńcze dramaty, szybkie numerki w toalecie i niebezpieczne afterparty łysolka! :O Normalnie hiszpańska telenowela wysiada! x,D

Zabieram się za poprawianie Altair x Willuś oraz kolejnego UshiOi <3


Joleen :*