Rozdział XXIII

„Lost in the Darkness”                           UWAGA+16!!!

Dlaczego to zrobiłem? Jestem okropny... Wykorzystywać niewinną dziewczynę, aby dowiedzieć się więcej o własnej orientacji... Co ze mnie za dureń!
- Eren-kun, zjemy potem razem lunch?- usłyszałem słodki głosik mojej... nieważne. Posłałem jej wymuszony uśmiech, po czym blondyna odwróciła się i wróciła do swojej ławki. Kaszana...- pomyślałem gryzmoląc ołówkiem w podręczniku od łaciny, z której jak się okazało szło mi najgorzej. Minął już cały tydzień od kiedy byłem tak zwanym "chłopakiem" Cristy i śnił mi się Levi. Najgorszy był fakt, iż moje sny zaczęły stawać się coraz bardziej realistyczne oraz... erotyczne. W mojej ostatniej wizji, Rivaille i ja leżeliśmy razem w swoich objęciach... zupełnie nadzy. Kiedy sobie przypomniałem to zdarzenie, od razu gorący rumieniec zawitał na moich policzkach. Co mam zrobić? Unikam go już cały tydzień i nic to nie daje...!- myślałem nerwowo. Nagle przede mną pojawił się Connie.
- Ho ho! Widzę, że romansik się rozwija! Dobrze, bardzo dobrze!- zawołał ochoczo i usiadł przede mną.
- O co ci znowu chodzi?- burknąłem mierząc go wzrokiem.
- Nic takiego! Po prostu cieszę się waszym szczęściem! Przypominam, że dzisiaj mamy kolejny trening, mistrzuniu!- puścił do mnie perskie oko. Zmarszczyłem brwi.
- Jaki znowu trening?
- Gramy w baseball, Romeo!- przypomniał mi Springer.
- To przecież miało być jednorazowe spotkanie...
- Ale jeszcze wtedy nie wiedzieliśmy, że potrafisz śmigać jak strzała!- zaśmiał się chłopak.
- Nie mówiłem, że dołączę do drużyny...
- Weź przestań! Masz coś innego na oku? Muszę ci przypomnieć, że zajęcia pozalekcyjne są obowiązkowe, hmm?
- Tsk... Niech ci będzie.- mruknąłem kładąc głowę na ławkę. Nie miałem ochoty wyszukiwać kolejnych klubów, a drużyna wydawała się w porządku. Dodatkowo, sport mógłby pomóc mi w wyładowaniu nadmiernej energi i stresu.
- Kapitan chyba padnie z wrażenia, jak mu powiem, że udało mi się zgarnąć cię do naszej grupy. Lucky~!- powiedział i wstał na równe nogi.
- Do zobaczenia, Forest!- gdy wrócił na swoje miejsce, zaczęła się kolejna lekcja- matematyka.

***

- Biegnij! Świetnie Roger! Kij wyżej!- konstruował umięśniony blondyn w sportowym stroju. Po lekcjach skierowaliśmy się ze Springerem do sali gimnastycznej, gdzie rozpoczynała się mała rozgrzewka.
- Kapitanie!! Zgadnij kogo namówiłem do wstąpienia do naszej drużyny!- zawołał wesoło Connie podchodząc do chłopaka.
- To prawda, czy robicie sobie jaja?- uczeń założył dłonie na biodra.
- Prawda! Na sto procent, nie Eren?- zwrócił się do mnie.
- Tak, bardzo mi się tutaj spodobało i mam nadzieję, że będę mógł wstąpić do klubu.- rzekłem i ukłoniłem się.
- Nie mam zastrzeżeń, tylko musisz potem wypełnić pewien formularz... Najlepiej byłoby też żeby ktoś z twoich opiekunów to podpisał.- wyjaśnił Reiner.
- Żaden problem.- odpowiedziałem.
- W takim razie idźcie się przebrać!- zarządził wskazując na drewniane drzwi.
- Hai!- odezwaliśmy się chórem. Kiedy wróciliśmy z szatni, kapitan poprosił resztę o uwagę.
- Minna! Chciałem ogłosić, że Eren zgłosił się do naszej drużyny. Mam nadzieję, że dzięki naszym połączonym siłom...
- Że co do cholery?!- usłyszałem wściekły głos z tłumu uczniów.
- Jean...- wszystkie pary zaciekawionych oczu skierowały się na wysportowanego chłopaka w bordowym stroju. Na jego twarzy malowała się wściekłość i oburzenie.
- Jakieś problemy, Jean?- zapytał go Reiner.
- Ten typ nie może wstąpić do drużyny!- zawołał.
- Przecież przed chwilą ogłosiłem, że przyjąłem Jeagera... Gdybyś mi nie przeryw-
- Po moim trupie!- uciął wpatrując się we mnie z morderczym wzrokiem. Moje nogi zadrżały, a gardło stało się zupełnie suche. Co ja mu takiego zrobiłem...?- przeszło mi przez myśl.
- Jean! Uspokój się!- przy chłopaku pojawił się czarnowłosy uczeń z licznymi piegami na twarzy.
- To nie twój interes, Marco!- warknął na niego.
- Jean!- krzyknął i złapał go za łokieć. Jean spojrzał na ciemnowłosego. Przez moment myślałem, że się na niego rzuci, tymczasem widziałem jak się rozluźnił i uspokoił.
- Przepraszam! Zaraz wrócimy!- powiedział Marco i wyprowadził chłopaka z sali. Wszyscy zaczęli szeptać między sobą i spoglądać na mnie ukradkiem. Poczułem się bardzo nieswojo...
- Drużyno, cisza! Wiecie o tym, że Jean ostatnio ma pewne problemy w szkole. Skupmy się na treningu! Za dwa miesiące mamy ważny mecz!- zawołał blondyn, a następnie zaczęliśmy ćwiczyć. Wkrótce Jean z Marco do nas dołączyli. Nie było więcej scen, ale mogłem wyczuć na sobie jego wzrok...

***

- Jak było na treningu?- zapytała mnie Crista.
- Jean sprzeciwił się żebym dołączył do klubu, a potem przez cały czas wysyłał mi sygnały, iż chce się mnie pozbyć.- opowiedziałem wkładając zeszyty do torby.
- To okropne! Nic ci nie zrobił?- przestraszyła się błękitnooka.
- Jeszcze nic...- mruknąłem zakładając torbę na ramię.
- Chodźmy.- postanowiłem i po chwili wyszliśmy z sali. Zawsze rozstawaliśmy się przed drzwiami wejściowymi szkoły. Szliśmy w całkowitej ciszy.
- E-Eren... Masz jakieś plany na jutro?- zadała mi pytanie blondynka.
- Mamy w poniedziałek test z gramatyki łacińskiej, co nie? Strona bierna i czas przeszły.- na samą myśl przechodziły mnie dreszcze...
- A-A... może pouczylibyśmy się razem?- zaproponowała Crista przystając. Spojrzałem na jej lekko zarumienioną twarz.
- Nie sądzę, że to dobry pomysł...- powiedziałem poprawiając torbę na ramieniu.
- Cz-Czemu?- zapytała, a w jej oczach zabłysły niebieskie ogniki.
- Nie mieszkam sam... Mam opiekuna, a nie wiem czy się zgodzi.- wyjaśniłem.
- A-Aha... Rozumiem.- rzekła podgryzając dolną wargę. Obserwowałem ją chwilę, po czym ruszyłem w stronę drzwi.
- Więc dlaczego go nie spytasz?- odezwała się niespodziewanie. Odwróciłem się w jej stronę. Patrzyła na mnie z determinacją w oczach, choć dłonie lekko jej drżały.
- Bardzo mi na tym zależy... Proszę.- poprosiła mnie. Niech to szlag...

***

- Nie ma problemu. Mogę ją nawet podwieźć, bo będę później w mieście.- zapewnił mnie Rivaille. Szczęka opadła mi do ziemii.
- N-Nie ma pan nic przeciwko...?- szczerze się zdziwiłem. Chociaż z drugiej strony, to nie było jakieś niesamowite wydarzenie...
- Przecież będziecie się uczyć. To żadna zbrodnia. Dobrze, że ktoś chce wytłumaczyć ci materiał, którego nie rozumiesz. Poza tym... jesteś młodym licealistom. Już czas najwyższy żebyś zaczął swoje normalne życie.- odpowiedział popijając swoją czarną kawę.
- Coś jeszcze?- zadał mi pytanie.
- Nie... Ah! Tak! Byłbym wdzięczny, gdyby pan to podpisał...- wyjąłem z kieszeni świstek papieru i podałem go Leviemu. Nasze palce się zetknęły, a po moim ciele przeszły dreszcze.
- Zajęcia dodatkowe...?- mruknął ciemnowłosy.
- T-Tak... Są obowiązkowe i chciałem wybrać klub baseball'a. Mojemu koledze i kapitanowi bardzo zależało żebym się zapisał. Postanowiłem, że to najbardziej rozsądne i...- kiedy mówiłem, Rivaille bez problemowo zostawił swój podpis w wyznaczonym miejscu.
- Proszę.- rzekł oddając mi zgodę.
- Wcześniej... miał pan jakieś zastrzeżenia... co do tych zajęć...- mruknąłem zerkając na jego czytelny podpis.
- Zmieniłem zdanie. Masz rację. Jeżeli tego sobie życzysz, możesz dołączyć. Możesz robić co zechcesz, Eren.- spojrzałem w kobaltowe tęczówki. Moje serce zaczęło dudnić mi w piersi. Co zechcę, tak...?
- W takim razie... Bardzo chciałbym zobaczyć pana pokój.



*****

Witajcie Słodziaki!~


Już dawno nie wstawiałam, co? ;) Gomene~! Byłam zbyt zajęta pływaniem w jeziorku, patrzeniem w niebo, oglądaniem serialu i... chowaniem się przed skwarem! (mam nadzieję, że udało Wam się przeżyć tą nawałnicę upałów! ;D). Nie wiem czemu, ale zainteresowanie Lost'em się zwiększyło... Czyżby chodziło o ten romans??? :D xD Jak wszystko pójdzie po mojej myśli, to w następnym rozdziale będą całuski...!
Nagle dostaje w tył głowy grubym podręcznikiem od biologii.
- Przestań spoilerować!- woła Akashi.
- A-Ale...- chlipię cicho masując tył głowy.
- Zamiast paplać o kolejnych postach, lepiej powiedz o tych ważnych informacjach!- krzyżuje ręce na piersi i wpatruje się we mnie.
- Phi! Zależy ci tylko na "zmianach", bo twoja buźka będzie na głównej stronie!- udaję obrażoną.
- Znowu to robisz! A poza tym...!- warczy wkurzony.
- Poza tym?- dopytuję spoglądając w dwukolorowe tęczówki.
- Masz rację...
- Słucham?
- Tsk. Mówię, że nie mogę się doczekać aż nasze zdjęcie będzie na blogu!- mówi z lekkim rumieńcem na policzkach. Mrugam kilkakrotnie.
- A-Akashi-sama...? Czy ja widzę słodki, niewinny rumieniec na twojej idealnej twarzy?- trzepoczę rzęsami z niedowierzaniem.
- A jeśli tak, to co?- pyta. Po chwili rzucam mu się na szyję i przytulam go mocno do siebie...

Ok., ok... Już koniec xD Czas na chwilę powagi *głęboki wdech*
W tym tygodniu mogą pojawić się pewne zmiany dotyczące wyglądu bloga oraz nazwy. Adres zostanie zmieniony (w przyszły poniedziałek???). Będę Was informować na bieżąco ;) Szczerze, to chciałam robić te zmiany we wrześniu, ale po co czekać?! :D Są wakacje! Mam trochę wolnego czasu i... straaaaasznie się cieszę! ^^

PS. Nie mam widzieć żadnych gróźb, jasne?! :D


Joleen :*