Rozdział XXIV

„Lost in the Darkness”                           UWAGA+16!!!

- Słucham?- usłyszałem ostry ton oraz ujrzałem chłód bijący z kobaltowych oczu Leviego. Miał zmieszaną minę i zmarszczone brwi. Boże... To jakiś obłęd!- moje myśli stały się chaotyczne. Miałem ochotę uciec, ale nie potrafiłem się ruszyć. W gardle stanęło mi coś, czego nie mogłem się pozbyć, a nogi miałem jak z waty. Jedyne co mogłem zrobić... to kłamać.
- T-To znaczy... Chodzi mi o to, że...! Ja nie...! Etto... przez cały ten czas... byłem ciekaw i...- plotłem bez sensu.
- Eren.- wypowiedział twardo moje imię. Spojrzałem mu w twarz.
- Mam propozycję. Zapomnę, o tej całej, cholernie niezręcznej sytuacji, a ty w zamian nie będziesz już dłużej prosił mnie o naruszenie mojej prywatności w jedynym, pieprzonym pokoju tego przeogromnego domu, w którym mogę zostać zupełnie sam. Zgoda?- pierwszy raz widziałem prawdziwy lód w tych niesamowitych oczach. Naprawdę wierzyłem, że mógłby mnie nimi zabić... Na szczęście, udało mi się kiwnąć w odpowiedzi na jego rozsądną propozycję.
- Dobrze, a teraz chodźmy na kolację.

***

Cały następny poranek nie mogłem zapomnieć o wydarzeniu z ubiegłej nocy. Dlaczego to powiedziałem? Czy Levi ciągle był zły? Wybaczy mi? Czemu jestem takim idiotą?!- myślałem leżąc na łóżku i wpatrując się w biały sufit. W pewnym momencie ktoś zapukał do moich drzwi.
- Proszę.- chwilę później w moim pokoju znajdował się ciemnowłosy w czarnym, wyjściowym płaszczu.
- Le-Levi-san...
- Jadę po twoją koleżankę. Chciałem przypomnieć żebyś był gotowy, kiedy już tutaj przyjedziemy.- oznajmił sucho Rivaille. Coś zakuło mnie w piersi. Nie tak miało być. Chciałem znaczyć dla niego coś więcej, a stałem się zwykłym, cholernym egoistą i kretynem...- spuściłem głowę.
- Wychodzę. W razie czego Verde jest na dole...- powiedział i zwrócił się w stronę drzwi. W mgnieniu oka stanąłem przy nim i złapałem za materiał płaszcza zatrzymując go.
- Levi-san... Tak bardzo pana przepraszam...! Ja nie... Nie miałem tego na myśli! Proszę...!- nagle poczułem jak szczupłe palce przeczesują moje włosy. Spojrzałem mężczyźnie w oczy.
- W porządku. Umówiliśmy się, czyż nie? Nie jestem na ciebie zły...- wyjaśnił spokojnie. Wpatrywałem się w kobaltowe ślepia, które znów pałały tajemniczością i znajomym ciepłem.
- Dobrze...- oparłem czoło o jego tors. Moje nozdrza wyczuły specyficzny zapach Rivaille, a ja całkowicie się uspokoiłem. Właśnie tego potrzebowałem. Chwilę później ciemnowłosy dotknął moich ramion. Zadrżałem i spojrzałem mu w oczy. Badałem każdy element jego idealnej twarzy, jakbym zapisywał je w swojej pamięci dopóki mój wzrok spoczął na kuszących, wygiętych wargach mężczyzny. Tak bardzo pragnąłem, aby objął mnie oraz przyparł do ściany a następnie pocałował z niewyobrażalną namiętnością i uczuciem...
- Muszę jechać. Mam dzisiaj parę ważnych spraw na głowie. Pogadamy wieczorem.- oznajmił nagle Rivaille i odsunął mnie od siebie. Niedługo później zostałem sam ze swoimi myślami. Znowu to zrobiłem... Chciałem Leviego... W ten dziwny sposób...- przeraziłem się. Potem postanowiłem się przebrać w odpowiedniejszy strój niż szara bluza i trochę za duże spodnie. Założyłem na siebie czerwoną koszulę w kratę oraz czarne spodnie. Następnie oprzątnąłem swój pokój i ułożyłem potrzebne podręczniki na biurku.
- Pan zjawi się dosłownie za minutę! Jesteś przygotowany?- usłyszałem głos Verde. Oczywiście weszła do pomieszczenia bez poinformowania mnie.
- Tak.- odpowiedziałem jej krótko. Kobieta zmierzyła mnie wzrokiem i wyszła. Wziąłem głęboki wdech oraz zszedłem na dół. Niedługo później w drzwiach stanęły dwie znajome postacie pod czarnym parasolem.
- Cześć, Eren.- przywitała mnie blondynka z błyszczącymi oczami.
- Hej, Crista. Wejdź.- uśmiechnąłem się do niej i wpuściłem ją do środka.
- Zerwało się na deszcz... Muszę jechać do pracy. Zajmij się nimi...- słyszałem jak Rivaille rozmawiał z Verde, gdy wieszałem jasnobrązowy płaszcz dziewczyny na wieszak.
- Zrozumiałam.- odezwała się kobieta. Po chwili drzwi się zatrzasnęły, a ciemnowłosy zniknął. Dlaczego się ze mną nie pożegnał?
- Łaa-ał...- szepnęła Crista rozglądając się po wnętrzu domu.
- Co nie? Ten dom jest niesamowity!- odezwałem się i podszedłem do niej. Niebieskooka odwróciła się do mnie i kiwnęła.
- Ładnie wyglądasz, Eren. Tak... inaczej. Codziennie widzę cię w mundurku...- powiedziała cicho z niewinnym rumieńcem.
- Eh? D-Dzięki...- wtedy spojrzałem na jej strój. Miała na sobie piękną bladoróżową sukienkę do kolan, jasny sweterek na ramionach, cienkie rajstopy oraz jasne buty na niewysokim obcasie. Albo nie oglądała prognozy pogody albo nie mieszka tutaj tak długo żeby wiedzieć, iż w tej miejscowości pada non stop...- pomyślałem zgryźliwie.
- Wyglądasz naprawdę ślicznie.- pochwaliłem ze słabym uśmiechem.
- A-Arigatou...- zarumieniła się jeszcze bardziej. Wyglądała jak różowa landrynka. Słodka, ale czy aby na pewno nie "zbyt słodka" na mój gust?
- Chodź, zaprowadzę cię do mojego pokoju.- rzekłem do niej. Po chwili skierowaliśmy się na górę. Idąc wzdłuż holu zerknąłem na drzwi do sypialni Leviego...
- To tutaj.- weszliśmy na strych, gdzie tymczasowo urzędowałem.
- Dosyć tutaj... pusto.- stwierdziła nieśmiało Crista.
- Nie da się ukryć, ale to nie moje mieszkanie. Cudem jest, że w ogóle mam gdzie spać...
- Eren... dlaczego tutaj mieszkasz? Kim jest dla ciebie pan Rivaille?- moje serce stanęło. Spojrzałem na blondynkę stojącą kilka metrów ode mnie, zaciskającą nerwowo palce na białej torebce.
- Wolałbym na razie o tym nie mówić... Napijesz się czegoś?- zapytałem przystając przy drzwiach.
- Chętnie...- odrzekła. Poszedłem do kuchni i przygotowałem dwie szklanki ciepłej herbaty. Kim jest dla mnie Levi...? A może kim chciałbym żeby dla mnie był?- zagryzłem dolną wargę. Czy nie mieliśmy się przypadkiem uczyć? Czemu ona musi być taka wścibska?- myślałem poirytowany wracając do pokoju. Gdy byłem na miejscu, Crista siedziała przy moim biurku z rozłożonymi podręcznikami.
- Proszę.- wręczyłem jej naczynie.
- Dziękuję... i przepraszam! Jestem tutaj żeby cię pouczyć, a nie wypytywać! To musi być dla ciebie coś ważnego, skoro nikomu nie mówiłeś, ale jesteśmy... jesteśmy parą i kiedyś chciałabym...- mówiła zdenerwowana.
- Rozumiem. Kiedyś wszystko ci opowiem.- obiecałem siadając obok niej. Dziewczyna odetchnęła z ulgą i spojrzała mi w oczy z uśmiechem.
- Dziękuję. To może zaczniemy?- zaproponowała przysuwając w moją stronę kartkę z ćwiczeniami, którą niedawno dostaliśmy na zajęciach.
- Łacino, nadchodzę!- zawołałem z determinacją, a blondynka cicho zachichotała.

***

- Wiem, że starałaś się z całych sił... ale musimy pogodzić się z myślą, że łacina nie jest mi pisana.- opadłem bezsilnie na łóżko.
- Przecież dobrze umiesz regułki! Nie wiem, dlaczego zrobiłeś tyle błędów...- mamrotała Crista przeglądając moje zdania, które przetłumaczyłem na język obcy.
- Zostałem pokonany przez gramatykę i bezsensowne zdania o tym, że lekarz leczy miłe panie, a studenci robią różne eksperymenty w laboratorium...!- zaśmiałem się.
- To niemożliwe! Spójrz!- dziewczyna usiadła przy mnie na łóżku.
- Musisz określić sobie osobę i przypadek. Następnie odszukujesz potrzebną koniugację i dopisujesz końcówkę...
- Przecież wiem! Cały czas to robiłem!- zawołałem poirytowany.
- Spróbujmy od początku.- powiedziała spokojnie.
- Ha?!- podniosłem się do siadu.
- Crista! To jest niewykonalne! Siedzieliśmy nad tym od paru godzin!
- To co zrobisz w poniedziałek na teście? Poddasz się i oblejesz?- zapytała mnie.
- Nie wiem... Nie chcę o tym myśleć.- mruknąłem zerkając w bok.
- T-To co teraz? Mam już sobie iść...?- spojrzałem w duże, błękitne oczy blondynki. Nasze twarze dzieliły centymetry...
- Eren... pamiętasz tamten obóz? Wtedy... ty mnie... i ja... teraz.- zbliżyła się do mnie oraz położyła swoje drobne dłonie na moich policzkach.
- Chcę cię pocałować...- wyznała.
- Crista...!- próbowałem ją zatrzymać, ale nie udało mi się. Poczułem dotyk jej miękkich warg na swoich. Była taka ciepła i delikatna... Przymknąłem swoje powieki. Dziwne. Nie czuję zupełnie nic. Nic niezwykłego. Kiedy znajduję się przy Levim... Sama jego obecność wywołuje u mnie jakieś nietypowe objawy. Dlaczego? Dlaczego nie mogę pozbyć się tego uczucia i zakochać się w kimś innym?
- Dzieciaki, kończycie już...?- nagle do pokoju wparował ciemnowłosy o kobaltowych oczach. Zdążyłem zobaczyć zdziwienie na jego twarzy oraz rosnące zakłopotanie blondynki obok mnie. Tylko nie to...



*****

Witajcie Kochani! ^^


Chciałam wstawić Wam coś jeszcze do poczytania na ten weekend ;)

Obiecane całuski były... ale jeszcze nie z Levim! XD Wybaczcie... Staram się, jednak nie przyspieszę akcji. Tak już sobie wymyśliłam :-/ Może w zamian za czekanie trochę wyjaśnień? ;)

Dlaczego nie ma już, teraz, w tym momencie całusków z Rivaille?- Miejcie trochę więcej wyrozumiałości! Eren jest dzieciakiem po przejściach. Kiełkujące w nim uczucie (i pożądanie xD) względem Leviego rośnie, ale on próbuje je zwalczyć. Dlatego też chce pochodzić trochę z naszą słodką Cristą. Okazuje się, że to jedna wielka klapa. W związku z tym, Eren nie będzie miał innego wyboru i w następnym rozdziale...
Nagle dostaję piłką od koszykówki w głowę.
- Akashi-sama! Jeszcze jeden raz mnie czymś rzucisz, rekwiruję nożyczki!- warczę na czerwonowłosego za mną.
- Znowu chciałaś spoilerować? Ani mi się waż.- prychnął siadając obok mnie. *wzdycham ciężko* Ze spoilerów nici. Jak będziecie chcieli spoilery, to najpierw niech ktoś zwiąże Akashiego oraz zamknie w bezpiecznym miejscu... Moment. Akashi... Akashi z zaklejonymi usteczkami srebrną taśmą klejącą... Jego idealne rączki dobrze związane sznurkiem... (widzicie to? Nie? Mam Wam to zilustrować, a raczej... napisać? ^^)
- Ślinisz się.- zauważa Seijuurou.
- C-Co? A-Aha...- mrugam powoli.
- Kończ już. Zaraz idziemy oglądać z Koukim końcówkę naszego serialu...
- Ciii! Tylko nie mów co oglądamy!- zasłaniam mu usta dłońmi.
- Wstydzisz się oglądać czegoś innego niż anime?- pyta mnie.
- T-To nie tak...!- mamroczę.
- Mam wspomnieć jak...- uśmiecha się złośliwie.
- Akashi-sama...! D-O-Ś-Ć! Jesteś dzisiaj dla mnie bardzo niemiły!
- I tak wiem, że to lubisz.- szepcze do mojego ucha, przy okazji podgryzając je.
- Czekam~!- odchodzi, zostawiając mnie na skraju wytrzymałości... <3


Joleen :*